Файл: Иммунологиябл.docx

53. 
    Екіншілік иммунды жауап нәтижесінде мына қасиетін байқаймыз:
    

1. 
   спецификалық иммунологиялық есте сақтау
   

53. 
    Th-1 жасушаларының қасиеттеріне жатпайды:
    

1. 
   В-лимфоциттерді белсендіру
   

53. 
    Th-2 жасушалардың қасиетін көрсетіңіз:
    

1. 
   В-лимфоциттерді белсендіру
   

53. 
    Th-2 жасушалардың негізгі цитокині болып есептеледі:
    

1. 
   ИЛ-4
   

53. 
    Реттеуші жасушаларды көрсетіңіз:
    

2. 
   Т-супрессордар
   

53. 
    Лимфокиндер қызметіне жатпайды:
    

1. 
   иммундық жауапты тежеу
   

53. 
    Иммуносупрессор кезіндегі реттеуші Т-лимфоциттердің тікелей байланыс механизміне жатпайды:
    

1. 
   антигенді таныстырушы жасушуларды және эффекторлық Т-жасушаларды тежеу
   

53. 
    Иммуносупрессор кезіндегі реттеуші Т-лимфоциттердің дистантты механизмін көрсетіңіз:\
    

Д антигенді таныстырушы жасушуларды және эффекторлық Т-жасушаларды тежеу

53. 
    Т-эффекторлар мына реакцияларды болдырмайды:
    

1. 
   жанасу жоғары сезімталдығы
   

53. 
    Эффектор жасушаларды көрсетіңіз:
    

2. 
   Т-хелперлер
   

53. 
    Перфорин-грэнзим механизмі арқылы нысана жасушаларды бұзылуын дамытады:
    

1. 
   цитотоксикалық Т-лимфоциттер
   

53. 
    Th-1 жасушалардың негізгі цитокині болып есептеледі:
    

1. 
   интерферон
   

53. 
    Супрессорлы цитокиндерге жатады:
    

1. 
   ИЛ-10
   

53. 
    Иммунологиялық төзімділікті (толеранттылықты) жүзеге асыратын жасушалар:
    

1. 
   Т-супрессор
   

53. 
    Т-хелперлердің негізгі қызметіне жатпайды:
    

1. 
   антигенді таныстырушы жасушаларды тежеу
   

53. 
    Т-жасушалардың өзіндік антигендеріне төзімділігі (толеранттылығы) түзіледі:
    

1. 
   тимуста Т-лимфоциттердің теріс селекциялануымен
   

53. 
    Иммунологиялық төзімділікті (толеранттылықты) дамытуға қатысады:
    

1. 
   реттеуші Т-жасушалар
   

53. 
    Өз антигендеріне төзімділік механизміне жатпайды:
    

---

1. 
   антиденелердің аз мөлшерде бөлінуі
   

53. 
    Төзімділік (толеранттылық) механизмін ең алғаш зерттеп, ғылымға енгізген ғалым:
    

1. 
   П.Медавар
   

53. 
    Иммунологиялық төзімділік(толеранттылық) дегеніміз:
    

1. 
   организмнің спецификалық ареактивтілігі
   

53. 
    Иммунологиялық төзімділіктің дамуы байланысты:
    

2. 
   Т-супрессор
   

53. 
    Th-2 жасушалар бөлетін цитокиндер:
    

ИЛ-4

53. 
    Th-1жасушалар бөлетін цитокиндер: интерферон-гамма;
    

53. 
    Супрессорлы цитокиндерге жатады: ИЛ 10
    

53. 
    Цитокиндерге жатпайды: гистаминдер
    

53. 
    ИЛ-2, гамма-ИНФ, альфа-ІНФ синтезделеді:Th-1-жасушалардан
    

53. 
    ИЛ-4, ИЛ-5, ИЛ-6, ИЛ-10, ИЛ-13 синтезделеді: Th-2-жасушалардан
    

53. 
    ИЛ-12 арқылы активтендірілетін жасушалар: Th-1-жасушалар
    

53. 
    ИЛ-4 арқылы активтендірілетін жасушалар: Th-2-жасушалар
    

53. 
    Цитокиндер дегеніміз: жасуша аралық әрекеттесуді қамтамасыз ететін белсенген иммундық жасушалардың ақуыздары
    

53. 
    Цитокиндердің интракринді әсер ету механизмі: цитокиндердің өндіруші жасушаның ішінен әсер ету, жасуша ішілік спецификалық рецепторлармен байланысуы
    

53. 
    Цитокиндердің аутокринді әсер етуі: цитокиннің өзі бөлінген жасушасына әсер етуі
    

53. 
    Цитокиндердің паракринді әсер етуі:цитокиндердің жақын орналасқан жасушалар мен ұлпаларға әсер етуі
    
54. 
    Цитокиндердің эндокринді әсер етуі: цитокиннің өндіруші жасушадан алыс орналасқан жасушаларға әсер етуі
    

53. 
    G-CSF қызметін көрсетіңіз: гранулоциттердің өсуі, жетілуі, белсенуі күшейеді
    

53. 
    M-CSF қызметін көрсетіңіз: макрофагтардың өсуі, жетілуі, белсенуі күшейеді
    

53. 
    GM-CSF қызметін көрсетіңіз: гранулоциттер мен моноциттердің өсуі, жетілуі, белсенуі күшейеді
    

53. 
    Интерферондардың қызметіне жатпайды: иммуносупрессиялық әсер ету
    

53. 
    α-INF қызметіне жатпайды: нысана жасушалардың апоптоздалуы
    

---

53. 
    β-INFқызметтері: Т-лимфоцит-хелперлерден лимфокиндердің бөлінуін жоғарылату
    

53. 
    γ-INF синтездейтін жасушалар: макрофагтар
    

53. 
    Төменде қалыпты лейкопоэз процессінде түзілетін миеолоидты қатардың жасушалары көрсетілген. Дұрыс тізбекті көрсетіңіз: промиелоциттер, миелоциттер, метамиелоциттер, таяқшы тәрізді, сегментті ядролы
    

53. 
    Қалыпты лейкоцитарлық формуланы анықтаңыз: базофилдер – 0-1%, эозинофилдер – 2-4%, нейтрофилдер – 54-73%, лимфоциттер – 21-35%, моноциттер – 4-8%
    

53. 
    Ересектердегі лейкоциттердің қалыпты мөлшері: 4,4-11,3 мың/мкл
    

53. 
    Патологиялық лейкоцитоздың себебіне жатпайды: физикалық күш түсу
    

53. 
    Горяев камерасында лейкоциттерді санағанда 100 үлкен квадратта 130 лейкоцит анықталды.Осы нәтижеге қарай отырып, 1мкл қанда кездесетін лейкоцит мөлшерін көрсетіңіз: 6,5 мың/мкл
    

53. 
    Медициналық тексеру барысында студенттің қанындағы лейкоциттер мөлшерінің жоғарылағаны анықталды, алайда, ешқандай шағымы жоқ. Қан құрамының осылай өзгеруіне әкелетін себептерді көрсетіңіз: спортпен қарқынды шұғылдану
    

53. 
    7 жасар науқас балада қан құрамындағы эозинофилдердің мөлшері көбейгені анықталды. Мұндай жағдай көрсетуі мүмкін: аллергиялық процесс
    

53. 
    Туберкулезді инфекция кезіндегі лейкоцит құрамын көрсетіңіз: эозинофилия
    

53. 
    Иммунды жағдай – бұл: иммундық жүйе жағдайының кешенді көрсеткіші, иммундық жүйе мүшелерінің функционалдық белсенділігінің сандық және сапалық сипаттамасы
    

53. 
    Иммунитеттің Т-жүйесін бағалаудың 2-дәрежелі тестіне жатпайды: лимфоциттердің жалпы санын анықтау
    

53. 
    Иммунитеттің Т-жүйесін бағалау әдісі: лейкоциттердің миграциялануын тежеу реакциясы (РТМЛ)
    

53. 
    Қалыпты жағдайдағы перифериялық қандағы белсенді Т-лимфоциттердің мөлшері: 23-40%
    

53. 
    Қалыпты жағдайдағы Т-супрессорлар мен Т-хелперлердің арақатынасы: 1:3
    

53. 
    Қандағы В-лимфоциттердің мөлшері: 15-35%
    

53. 
    Иммунитеттің В-жүйесінің 1-дәрежелі бағалау тесті: шеткі қандағы В-лимфоциттердің пайызы мен абсолюттік санын анықтау
    

53. 
    ЕАК-розетка түзу реакциясы қолданылады: В-лимфоциттердің абсолюттік санын анықтау үшін
    

---

53. 
    Е-розетка түзу реакциясы қолданылады: Т-лимфоциттердің абсолюттік санын анықтау үшін
    

53. 
    Т-лимфоциттерді бағалау әдісі: лейкоциттердің миграциялануын тежеу әдісі
    

53. 
    Т-хелперлердің санын анықтайды: CD-4 моноклондық антиденелермен
    

53. 
    ИФТ әдісі қолданылады: антидене мен антиген комплексін анықтау үшін
    

53. 
    Лизатты иммуноферментті тестілеу кезінде қолданылады: ульрадыбыспен лизистенген немесе өңделген қоздырғыштар
    

53. 
    Рекомбинантты иммуноферментті тестілеу кезінде қолданылады: қоздырғыштардың гендік-инженерлік тәсілмен алынған антигендік ақуыздары
    

53. 
    Пептиді иммуноферментті тестілеу кезінде қолданылады: ақуыздардың химиялық жолмен синтезделген фргаменттері
    

53. 
    Гомогенді ИФТ әдісінің ерекшеліктері: сараптаманың барлық кезеңдері суда жүргізіледі
    

53. 
    Гетерогенді ИФТ әдісінің ерекщеліктері: реакцияның бір компоненті антиген немесе антидене арнайы қатты тасымалдағыштарда – полистрироды планшет немесе пробиркада орнатылады
    

53. 
    Аралас ИФТ әдісінің ерекшеліктері: ақуыздардың химиялық жолмен синтезделген фргаменттері қолданылады
    

53. 
    Қарапайым бәсекелес емес (конкурент емес) ИФТ кезінде: бірінші кезеңде жүйеде антигеннің зерттелетін байланысы және байланыс орталықтары бар спецификалық антиденелер болады
    

53. 
    Күрделі бәсекелес (конкурентті) ИФТ кезінде: зерттелетін байланыспен бірге оның антиденелердегі спецификалық байланыс орталықтарына бәсекелес аналогы болады
    

53. 
    Иммуноферментті талдау қолданылмайды: Т-лимфоциттер концентрациясын анықтау
    

53. 
    Комплемент жүйесінің байланысу реакциясы сипатталады: гемолиздік жүйеде комплемент жүйесінің белсенділігін анықтауға
    

53. 
    Комплементтің қалыпты деңгейі:
    

1. 
   20-40 гемолиздік бірлік
   

53. 
    Жедел жұқпалы және қабыну ауруларындағы комплемент деңгейі:
    

1. 
   жоғарылайды
   

53. 
    Созылмалы процесстер кезінде комплемент деңгейі:
    

1. 
   төмендейді
   

53. 
    Гемолитикалық жұқпалардың төмендеуі мына жағдайда байқалмайды:
    

1. 
   жедел жұқпалы ауруларда
   

53. 
    Иммунотурбидиметрия әдісі сипатталады:
    

---

1. 
   комплемент жүйесінің С3 және С4 компоненттерін анықтауға
   

53. 
    C3 компонентінің қалыпты деңгейі:
    

1. 
   0,9-1,8 г/л
   

53. 
    C4 компонентінің қалыпты деңгейі:
    

1. 
   0,1-0,4 г/л
   

53. 
    C4 компонентінің концентрациясы жоғарылайды:
    

1. 
   ревматоидтық артритте
   

53. 
    C3 компонентінің концентрациясы төмендейді:
    

1. 
   ЖИТС-да
   

53. 
    Фагоциттік индекс – бұл:
    

1. 
   30 және 120 минуттан кейін бактерияларды жұтқан нейтрофилдердің саны
   

53. 
    Иммунтапшылық жағдайлары кезіндегі бұзылыстарға жатпайды:
    

1. 
   лейкоциттердің көбеюі
   

53. 
    Біріншілік иммунтапшылық жағдайларға жатпайды:
    

1. 
   ақуыздар алмасуының бұзылуы
   

53. 
    Гуморальдық иммунитет жүйесінің тапшылығын көрсетіңіз:
    

1. 
   микробтық этиологиясы бар аурулармен жиі ауыру
   

53. 
    Жасушалық иммунитет жүйесінің тапшылығын көрсетіңіз:
    

1. 
   жиі бактериалды инфекциялар
   

53. 
    Т және В-лимфоциттердің біріккен иммунтапшылығына жататын ауру:
    

1. 
   Вискотт-Олдрич синдромы
   

53. 
    Иммундық статусты бағалаудың бірінші деңгейіне жатпайды
    

1. 
   комплемент белсенділігін анықтау
   

53. 
    Иммундық статусты бағалаудың екінші деңгейіне жатады:
    

1. 
   комплемент белсенділігін анықтау
   

53. 
    Чедиак-Хигаси синдромы кезінде мынандай жүйенің тапшылығы байқалады:
    

1. 
   фагоцитоз жүйесі
   

53. 
    Вискотт-Олдрич синдромы кезінде мынандай жүйенің тапшылығы байқалады:
    

1. 
   біріккен иммунтапшылық
   

53. 
    Вискотт-Олдрич синдромы – бұл:
    

1. 
   тромбоцитопениямен, экземамен және қайталамалы жұқпалармен өтетін тұқым қуалайтын иммундық тапшылық
   

161. Ди-Джорджи синдромына тән:

E. тимустың, қалқанша және қалқанша маңы бездерінің дамуларының бұзылысы, Т-лимфоциттер саны мен қызметінің төмендеуі+

162. Брутон агаммаглобулинемия ауруына тән:

C. В-лимфоциттердің белсенуіне және плазмалық жасушаға айналуында ядросына белгі беретін цитоплазмалық тирозинкиназа ферментінің ақауы +

---