ВУЗ: Не указан
Категория: Не указан
Дисциплина: Не указана
Добавлен: 25.09.2020
Просмотров: 577
Скачиваний: 6
Існуе тры тыпы рэзюмэ: храналагічнае, функцыянальнае і камбінаванае (функцыянальна-храналагічнае).
Храналагічнае рэзюмэ – гэта асабісты паслужны спіс і працоўныя дасягненні, пададзеныя ў храналагічнай паслядоўнасці.
У функцыянальным рэзюмэ ў большай ступені падаюцца прафесійныя навыкі, вопыт і дасягненні і ў меншай ступені – канкрэтны пералік работ на розных этапах службовай кар’еры.
Рэзюмэ камбінаванага тыпу валодае прыкметамі і храналагічнага, і функцыянальнага. У такім рэзюмэ звычайна прысутнічаюць сем асноўных раздзелаў.
1) аб’ектыўныя дадзеныя (прозвішча, імя, імя па бацьку; хатні адрас, тэлефон);
2) прапанова (у якой якасці прэтэндэнт жадае супрацоўнічаць з наймальнікам на работу);
3) дасягненні (абгрунтоўваецца прэтэнзія лічыцца кваліфікаваным спецыялістам);
4) адукацыя;
5) вопыт работы;
6) асабістыя якасці;
7) рэкамендацыі (наяўнасць рэкамендацыйных пісем, калі ў вас іх запатрабуюць).
Афармленне рэзюмэ:
1) уся інфармацыя павінна змясціцца на адной старонцы; 2) тэкст павінен чытацца лёгка (памер шрыфта, палі, інтэрвалы); 3) тэкст павінен быць структураваны; загалоўкі выдзяляюцца, набіраюцца вялікім шрыфтам і размяшчаюцца ў цэнтры старонкі; 4) назвы вучэбных устаноў і фірмаў пішуцца поўнасцю; 5) у датах дастаткова ўказаць толькі гады.
Візітная картка – адзін з важнейшых атрыбутаў дзелавога этыкету. Візітная картка шырока выкарыстоўваецца пры дзелавых зносінах, пры знаёмстве, а таксама ў час перагавораў, у дыпламатычнай практыцы, дзелавой перапісцы. Ёю карыстаюцца пры ўстанаўленні і падтрыманні кантактаў з урадавымі, дыпламатычнымі, дзелавымі і грамадскімі коламі краіны. Візітная картка можа быць выкарыстана для завочнага прадстаўлення яе ўладальніка.
Візітная картка выконвае інфармацыйную і рэкламную функцыю. Дзелавыя зносіны, як правіла, пачынаюцца з абмену візітнымі карткамі, таму візітка павінна быць зроблена так, каб у чалавека, які яе атрымлівае, выклікаць станоўчыя эмоцыі.
Візітныя карткі ўяўляюць сабой прамавугольнікі не вельмі шчыльнага картону невялікага фармату: 50×90 мм. Менеджэры вышэйшага звяна выкарыстоўваюць візітныя карткі памерам 60×100 мм.
Як правіла, візітная картка павінна мець чорны тэкст на светлым фоне без якіх-небудзь рамак. Нормы этыкету не рэкамендуюць выкарыстоўваюць шырокую колеравую гаму. Перавага аддаецца паперы высокага гатунку. Еўрапейская традыцыя падразумявае выкарыстанне ружовага, блакітнага і белага фону, а тэкст – цёмна-сіняга, цёмна-карычневага і чорнага колеру. На візіткі дзяржаўных чыноўнікаў, згодна з пратаколам, наносяцца герб і сцяг.
Шрыфт строга не рэгламентуецца, ён павінен зручна чытацца. Імя, як правіла, выдзяляецца лёгка чытаемым паўтлустым шрыфтам нязначна большага памеру.
Картка – важны элемент іміджу фірмы і асабістага іміджу яе ўладальніка. Лепш, калі яна мае класічны выгляд: уверсе па цэнтры – назва фірмы (прадпрыемства), дзе працуе ўладальнік карткі, ніжэй па цэнтры – імя, імя па бацьку, прозвішча, яшчэ ніжэй – пасада, а ў правым верхнім вугле – тэлефон, факс, адрас электроннай пошты.
Адрозніваюць асабістыя і дзелавыя візітныя карткі. У асабістай візітнай картцы імя, імя па бацьку, прозвішча друкуюцца прапіснымі літарамі, пасада – друкаванымі. Разнавіднасцю асабістай карткі з’яўляецца сямейная. Неад’емны атрыбут сучасных дзелавых зносін – дзелавая візітная картка. Асаблівае значэнне яна адыгрывае ў зносінах з іншаземцамі. Дзелавая візітная картка можа ўтрымліваць званне ці тытул уладальніка, указанні на сферу яго адказнасці ў арганізацыі, нумары тэлефонаў, тэлефаксу, электроннай пошты. Калі тэлефон змяніўся, можна акуратна закрэсліць і запісаць новы. Але закрэсліваць і запісваць найменаванне новай пасады лічыцца адступленнем ад этыкету. Дзелавая візітная картка без адраса таксама не адпавядае нормам этыкету.
Такім чынам, афіцыйна-справавы стыль сучаснай беларускай літаратурнай мовы характарызуецца высокай ступенню развітасці, унармаванасцю моўных сродкаў, распрацаванасцю жанраў. Неабходнасць навучання моўным нормам справавых зносін абумоўлена тым, што справавыя зносіны пранікаюць ва ўсе сферы жыцця. Уменне паспяхова весці перагаворы, працаваць з дакументамі – важнейшы элемент культуры сучаснага адукаванага чалавека, які імкнецца дасягнуць поспехаў у жыцці.
Авалодванне спецыфічнымі асаблівасцямі афіцыйна-справавога стылю, разуменне паняццяў дакумент, бланк, рэквізіт, фармуляр, афармленне дакументаў рознага тыпу – неабходная ўмова падрыхтоўкі высокаадукаваных, граматных, культурных спецыялістаў.
ГЛАВА 2 ЗАГАЛОВАК І ІНШЫЯ РЭКВІЗІТЫ ЯК ЭЛЕМЕНТЫ ТЭКСТУ СЛУЖБОВАГА ДАКУМЕНТА
Поўная назва ўстановы, арганізацыі або прадпрыемства – аўтара дакумента – размяшчаецца ў верхнім левым куце. Можа наносіцца з дапамогай штампа або друкарскім спосабам.
Назва структурнага падраздзялення – размяшчаецца ў верхнім левым куце. Дазваляецца друкаваць машынапісных спосабам.
Індэкс прадпрыемства сувязі, паштовы і тэлеграфны адрас, нумар тэлетайп, нумар тэлефона, факса, нумар рахункі ў банку – размяшчаецца ў верхнім левым куце, афармляецца ў адпаведнасці з паштовых правілаў: 252030; г.Кіеў, ул.Пирогова, 9, т. 22 1-99-33. На бланку для лістоў указваецца нумар разліковага рахунку ў аддзяленні банка: разліковы рахунак № 11632516 ў Укрінбанке г. Кіева МФО № 321 518.
Нумар дакумента – размяшчаецца злева або пасярэдзіне старонкі. Ва ўсіх дакументах, акрамя лістоў, прыводзіцца назва яго выгляду. У залежнасці ад гэтага назвы усталёўваецца фармуляр, структура тэксту, асаблівасці выкладання.
Дата – дакумент датуецца днём яго падпісання або зацвярджэння. На бланках дату падпісання дакумента ставяць у левай верхняй частцы разам з індэксам на спецыяльна адведзеным для гэтага месцы. Калі дакумент складзены не на бланку, то дату ставяць пад тэкстам злева. Яна запісваецца славесна-лічбавым спосабам (24 жніўня 1996) або лічбавым – трыма парамі арабскіх лічбаў у наступнай паслядоўнасці: дзень, месяц, год – 1996/06/17 (г.зн. 17 Чэрвень 1996). У дакументах матэрыяльна-фінансавага характару дата афармляецца славесна-лічбавым спосабам.
Індэкс – размяшчаецца ў верхняй частцы старонкі злева. Дадзены рэквізіт дазваляе забяспечыць аператыўны даведачна-інфармацыйны пошук дакумента, кантроль выканання. Індэкс дакумента ўключае ў сябе тры пары арабскіх лічбаў, дзе першая пара – індэкс структурнага падраздзялення, другая – нумар справы па наменклатуры для падраздзяленні, трэцяя – парадкавы нумар па часопісу ўліку. Напрыклад: № 02-10/36, дзе 02 – шыфр структурнага падраздзялення, 10 – нумар справы, дакумента; 36 – рэгістрацыйны нумар дакумента па часопісу ўліку ўваходзяць дакументаў і канцылярыі.
Спасылка на індэкс і дату ўваходнага дакумента – размяшчаецца ў верхняй частцы старонкі злева. Змяшчае дату і індэкс, названыя ў дакуменце арганізацыяй, якая заключыла або выдатнага дакумент. Напрыклад: на N ° 02-10/135 ад 1996/03/01, дзе 02 – індэкс структурнага падраздзялення, 10 – нумар справы па наменклатуры, 1 35 – парадкавы нумар.
Месца зняволення або выдання – размяшчаецца ў верхняй частцы старонкі злева. Змяшчае назва горада або населенага пункта, дзе выдаецца дакумент.
Грыф дакумента – размяшчаецца з правага боку пад кодам – формы. Запісваецца з сярэдзіны радка "для службовага карыстання", "сакрэтна", "цалкам сакрэтна".
Адрасат – размяшчаецца з правага боку ў верхняй частцы старонкі. Кожны элемент – назва ўстановы, падраздзяленні, пасада, прозвішча і ініцыялы асобы, паштовы адрас – пішацца з сярэдзіны новай радкі з вялікай літары. Калі дакумент адрасаваны ва ўстанову, то паштовы адрас паказваецца пасля назвы ўстановы, структурнага падраздзялення і прозвішчы службовай асобы; калі прыватнай асобе – тады перад яе прозвішчам.
Напрыклад:
Друкарня "Прэса 252030, г.Кіеў,
Украіна "ул.Пірогова,
Галоўнаму рэ-12, кв. 6
доктара Ніканава М.П.
Раманаву В.А.
Грыф зацвярджэння – размяшчаецца ў верхняй правай частцы дакумента. Зацвярджэнне – спосаб пасведчання дакумента пасля яго падпісання, які санкыянуе распаўсюджванне дзеяння дакумента на пэўны круг структурных падраздзяленняў, арганізацый або службовых асоб. Элементы грыфа сцвярджэнні:
– Слова ЗАЦВЯРДЖАЮ;
– Назва пасады;
– Асабістую подпіс;
– Ініцыялы і прозвішча асобы, зацьвердзіць дакумент,
– Дата зацвярджэння.
Напрыклад: ЗАЦВЯРДЖАЮ
дырэктар школы
(Подпіс) JLC. Сямёнава.
07.10.96
Рэзалюцыя – размяшчаецца ў правым верхнім куце. Калі гэта месца занята іншым рэквізітам, то рэзалюцыю змяшчаюць на любы свабоднай плошчы пярэдняга боку старонкі дакумента, акрамя палёў. Складаецца з наступных элементаў: – прозвішча і ініцыялы выканаўцы, якому адпраўлены дакумент; – указанне аб парадку ў характары выканання дакумента – тэрмін выканання дакумента; – асабістая подпіс кіраўніка; – дата. Як выканаўцы ў рэзалюцыі паказваюцца службовыя асобы, а не структурныя, падраздзяленні. Адказным за выкананне дакумента з'яўляецца асоба, уключанае ў рэзалюцыі першай.
Загаловак да тэксту – друкуецца малымі літарамі, размяшчаецца пад назвай віду дакумента, адлюстроўвае асноўную ідэю дакумента і, як правіла, пачынаецца з прыназоўніка "о", павінна быць лаканічным і дакладным, з максімальнай паўнатой раскрываць змест дакумента.
Адзнака аб кантролі – размяшчаецца злева ў верхняй частцы поля першай старонкі дакумента, яе прастаўляюць па форме "К" або "Кантроль".
Тэкст – складаецца з наступных лагічных элементаў: ўвядзення; – доказы; – канчатак. Размяшчаецца па ўсёй шырыні старонкі (ад поля да поля).
Адзнака аб наяўнасці дадатку – размяшчаецца злева ў верхняй палове старонкі. Ёсць два спосабу афармлення прыкладанняў:!) Калі дакумент мае дадатку, якія згадваюцца ў тэксце, або тыя, якія тлумачаць яго ўтрыманне, то адзнаку аб гэтым афармляюць так:
Дадатак: на 2 стр. у 3 экз.:
2) калі дакумент мае дадатку, не названыя ў тэксце, то іх трэба пералічыць з указаннем колькасці старонак у кожным дадатку і колькасць іх асобнікаў:
Дадатак: "Праект рэканструкцыі ўчастка" на 5 стр. у 2 экз.
Калі дадатак застаецца ў справе, то ўказваецца:
Дадатак: на 2 стр. толькі адрасату.
Пры вялікай колькасці прыкладанняў асобна складаецца іх спіс, а ў самім дакуменце пасля тэксту ўказваецца:
Дадатак: паводле спісу на 7 стр.
Подпіс – падпісваюць, як правіла, першы асобнік дакумента. У склад подпісы ўваходзяць:
– Указанне пасады (злева);
– Подпіс (з правага боку);
– Ініцыялы і прозвішча асобы,
падпісала дакумент (справа).
Подпісы некалькіх службовых асоб на дакументах размяшчаюцца адна пад іншы ў паслядоўнасці, якая адпавядае займаемай пасады. Калі дакумент падпісваюць некалькі асоб, якія займаюць аднолькавую пасаду, іх подпісы размяшчаюцца на адным узроўні:
Дырэктар Дырэктар
с / ш № 277 с / ш № 282
/ Подпіс / / подпіс /
Л. С. Сямёнава Ю. Ю. Некрасов
Расшыфроўка подпісы ў дужкі не бярэцца.
Грыф узгаднення – Адрозніваюць дзве формы ўзгаднення дакументаў – ўнутранае (з падраздзяленнямі і службовымі асобамі ўстановы) і знешняе (з падведамнымі і непадведамаснай арганізацыямі). Грыф узгаднення ставіцца на знешняй форме. Дадзены рэквізіт складаецца з:
– Слова "УЗГОДНЕНА";
– Назвы пасады службовай асобы (уключаючы назва ўстановы), з якой узгадняецца дакумент;
– Асабістага подпісы;
– Яго расшыфроўка;
– Даты.
Грыфы ўзгаднення размяшчаюцца ніжэй рэквізіту "Подпіс" або на асобнай старонцы.
Напрыклад:
УЗГОДНЕНА:
Дырэктар сярэдніх школ № 246
/ Подпіс / К.С. Кушчаева
01.09.96
Віза – Унутранае ўзгадненне праекта дакумента – гэта яго візавання. Віза складаецца з:
– Асабістага подпісы асобы, візуе,
– Даты.
У выпадку неабходнасці паказваецца пасаду асобы, візуе і расшыфроўваецца яе подпіс (паказваюцца ініцыялы і прозвішча):
Загадчык кафедры (подпіс) Б. М. Сайко
28.08.96
Невялікія заўвагі (1 – 2 радкі) размяшчаюцца перад візай. Пры ўнутраным ўзгадненні візы ставяцца на першым асобніку дакумента, а лісты або іншыя зыходныя дакументы візіруецца на экзэмпляры, які застаецца ў установе.
Друк – друк прыкладваецца да дакументаў, якія патрабуюць адмысловага пасведчання. Друку з'яўляецца гербавыя і простыя. Гербавая пячатка прыкладваецца да дакументаў, якія сведчаць юрыдычныя або фізічныя правы асоб; да статутаў, палажэнняў, якія патрабуюць адбітка друку, і інш Простыя друку маюць розную форму: круглую, квадратную, трохкутную. Герб на іх не адлюстроўваецца. Простую друк прыкладваюць да дакументаў, выходзяць за межы арганізацыі, у размнажэнні асобнікаў распарадчых дакументаў пры іх рассыланні, да даведак з месца працы і г.д.
Адзнака аб запэўненні копій – ў правым верхнім куце пішацца слова "копія"; пад рэквізітам "подпіс" слова "правільна", дата, пасада выканаўцы; подпіс і яе расшыфроўка. Пры неабходнасці подпіс завяраецца пячаткай.
Прозвішча выканаўцы і нумар яго тэлефона – гэта рэквізіт абавязковы на выходных дакументах (лістах, даведках, заключэннях. Складаецца з: – прозвішчы выканаўцы; – нумары яго службовага тэлефона. Яны ставяцца ў ніжнім левым куце зваротнай або асабовага боку апошняй старонкі дакумента.
Адзнака аб выкананні дакумента і напрамку яго ў справу – гэты рэквізіт размяшчаецца ў левай або цэнтральнай частцы ніжняга поля першай старонкі дакумента і ўключае ў сябе наступныя дадзеныя: – кароткая даведка аб выкананні; – словы "у справу" і нумар справы, да якой павінна быць падшыць дакумент, – дату напрамкі дакумента ў справы; – подпіс кіраўніка структурнага падраздзялення або выканаўца.
Адзнака аб пераносе даных на машынны носьбіт – размяшчаецца пасля тэксту ў ніжняй частцы дакумента. Змяшчае: