Файл: Х азіргі заман тарихы пні бойынша емтихан сратары Бірінші дниежзілік соыстан кейінгі Версаль жйесін хронологиялы тртіпте тсіндірііз.docx
ВУЗ: Не указан
Категория: Не указан
Дисциплина: Не указана
Добавлен: 26.10.2023
Просмотров: 241
Скачиваний: 2
ВНИМАНИЕ! Если данный файл нарушает Ваши авторские права, то обязательно сообщите нам.
БҰҰ мүше-мемлекеттері үшін басты маңыздылық Ұйымның халықаралық бейбітшілік пен қауіпсіздікті сақтау, қарусыздану мен жаппай қырып-жою қаруын таратпау секілді өзекті мәселелерді шешуге қатысуы болып табылады. Ұйым, сонымен қатар лаңкестік, есірткінің заңсыз айналымы мен ұйымдасқан қылмысқа қарсы күрес бойынша халықаралық күш-жігер бастамасын көтерді.БҰҰ-ның басты мақсаттарының бірі - бүкіл әлемде бейбітшілікті сақтау. Көптеген жылдар бойына ұйым халықаралық дағдарыстардың алдын-алу және ұзаққа созылған қақтығыстарды шешуде маңызды рөл атқарып келеді. Бейбітшілікті орнату мен сақтау және гуманитарлық көмек көрсету жөніндегі кешенді операцияларды жүзеге асырды. 16 арнаулы мекемесі бар ұйым.
16.Екінші дүниежүзілік соғыстан кейінгі әлемнің саяси картасындағы өзгерістерді айқындаңыз
Екінші дүниежүзілік соғыстың ең маңызды қорытындысы — фашизмді жеңу болды. Фашистік және соғысқұмар басқыншы-мемлекеттер -Германия, Италия, Жапония және олардың одақтастары толығымен талкандалды.
Германия 4 оккупацилық аймаққа бөлінеді:
1.Кеңестік жеріне-Шығыс Германия, Саксония, Магдебург, Макленбург.
Австриядан-Бургенланд, Төменгі Австрия, солтүстік дунай.
2.Британдыққа-Солт.Рейн, Вестфалия,Ганновер.
Австриядан-Карантия, шығыс Тироль
3.Американдыққа-Бавария, Гессен,Солтүстік Баден.
Австриядан-жоғарғы австрия, Дунай, оңтүстік Зальцбург
Француздыққа-Оңтүстік Баден, Оңьүстік Рейн
Австриядан-Солтүстік Тироль Жапонияның басып алған Азия және Тынық мұхит елдері (Үндікытай, Индонезия, Малайзия, Бирма, Филиппин) метрополия елінің карамағынан, бакылауынан шыкты.
Сонымен, Германияның Кенигсбер қаласы КСРО құрамына кірді, кейіннен Калининград болды.
Польша өз шекараларын Берлин мен Чехословакияға дейін кеңейтті. Польшаға Пшемышль қосылды. Жеке мемлекет болып қалыптасты.
Беларуссия да Польшаның пайдасына өз аумағының бір бөлігінен айырылды.
Украина жері кеңейіп, Ужгород қаласын алды.
Финляндия Печенегке КСРО пайдасына жеңілді.
Триест қаласы итальян тілінен Югославия азаматтығына өтті.
Греция өз кезегінде Италиядан Додекан аралдарын алды
*Венгрия Румынияға Трансильванияны қайтарды.
*КСРОға 1940жылдары Эстония Латвия Литва кірді. Закарпатия қосылды.
Австрия-Венгрия дуалистік монархиясының ыдырауымен Австрия, Венгрия, Чехословакия, Югославия мемлекеттілігі қалыптасты, Албания, Болгария, Румынияның тәуелсіздігі мен шекаралары расталды.
Осылайша, Тегеран, Ялта және Потсдам конференцияларында аумақтық өзгерістер туралы, Тэтчер туралы, әскери қылмыскерлерді жазалау үшін мемлекеттік басқару, Халықаралық бейбітшілік пен қауіпсіздікті сақтау үшін арнайы халықаралық ұйым құру туралы негізгі мәселелер келісілді.
17.Еуропадағы интеграциялық үдерістердің дамуын талдаңыз
Интеграцияның бастау алуы. Бірінші кезең 1950 жылы 9 мамырда Францияның Сыртқы істер министрі Роберт Шуман Француз-германдық көмір мен болат бірлестігін құруды ұсынды. Бұл декларация еуропалық интеграцияға жол ашты. Еуропадағы интеграцияның экономикалық мақсаттары ғана емес, саяси мақсаттары да болды: Еуропалық көмір мен болатты біріктіру өнеркәсіпті қалпына келтіру мәселелерін шешуге және Франция мен Германия арасындағы соғыстан кейінгі ынтымақтастық қатынастарын реттеуге арналған.Еуропалық экономикалық қауымдастықтың (1957 жылы
Рим келісімшарты бойынша құрылған бұл ұйым “Ортақ рынок” деп те аталады), сондай-ақ, Атом энергиясы жөніндегі еуропалық қауымдастықтың (1957 жылы құрылған) қарым-қатынастары негізінде жұмыс істейді.Кейіннен бұл Одаққа – Польша, Мажарстан, Чехия, Словакия, Словения, Хорватия, Эстония, Латвия, Литва елдері мүше болды. Еуропа одағы аясындағы интеграциялық ынтымақтастықтың басты мақсаттары Бірегей еуропалық актіде (1987), Маастрихт келісімшартында (1992) және Амстердам келісімінде (1997) көрсетіліп айқындалған. Соңғы жылдары Еуропа одағы мынадай бағыттарда: ортақ рыноктан экономикалық және валюталық одаққа өту; кең өрістілік стратегиясын жүзеге асыру; бірегей сыртқы саясат пен қауіпсіздік саласында тұтастық ахуалын қалыптастыру; Жерорта теңізі жағалауындағы, Азия, Латын Америкасы, Африка құрлығындағы аймақтық саясатты жандандыру; әлеуметтік саладағы үйлесімділікті одан әрі арттырып, құқық қорғау және ішкі тәртіпті сақтау ісіне әріптестік байланыстарды өрістету мұратына қызмет етіп келеді.
Еркін сауда аймағы 1958-1968 жж
1957 жылы сол Тараптар арасында Еуропалық экономикалық қоғамдастық (ЕЭК) мен Атом энергиясы жөніндегі Еуропалық қоғамдастық құру туралы тарихи римдік шарттарға қол қойылды. Рим келісімдері Париж келісімімен бірге Еуропалық Қоғамдастықтың институционалдық негіздерін құрды. Барлық шарттар біртұтас мақсатқа ие болды — Экономикалық өсу және еуропа халықтарының саяси одағына негізделген жоғары өмір сүру деңгейі.
Еуроаймақ-Еуропалық Одақ шеңберінде жұмыс істейтін валюталық одақ (ЭӘК - экономикалық валюталық одақ.
БЕНИЛЮКС — Батыс Еуропадағы саяси, экономикалық және Кедендік одақ болып табылатын үкіметаралық ұйым, оның құрамына үш монархия кіреді: Бельгия, Нидерланды және Люксембург. Франциямен және Германиямен құрлық шекаралары бар. Одақтың атауы әр қатысушы елдің атауларының бастапқы әріптерінен құрылды. Ол бастапқыда Кеден одағын белгілеу үшін қолданылған Бенилюкс.
-Кедендік аймақ ұйымы, Балтық елдер ассамблеясы, Еуропа Кеңесі ұйымдары интеграция нәтижесі ретінде қаралады.
ЕҚЫҰ. Интеграция нәтижесіндегі кезекті ұйым. 20 ғасырдың 70-жылдары Еуропадағы қауіпсіздік пен ынтымақтастық жөніндегі кеңес негізінде құрылды. 1994 жылы Будапештте өткен мемлекеттер мен үкіметтер басшыларының кездесуінде аталған кеңесті Еуропадағы қауіпсіздік пен ынтымақтастық жөніндегі ұйым деп атау жөнінде шешім қабылданды.саяси диалог үшін арналған халықаралық ұйым. Негізгі мақсаты – жетілдірілген басқару мен демократиялық үрдіс негізіндегі аймақтық тыныштық пен қауіпсіздік.
18.ХХ ғ. 60-шы жылдарындағы халықаралық қатынастардың дамуы мен ерекшелігін талдаңыз
60-жылдардағы қарусыздану және ядролық қаруға тыйым салу мәселелері. Биполярлық әлемнің болуы және екі алпауыт державаның қарсыласуының күшеюі бұрын-соңды болмаған ядролық және басқа қару-жарақ жарысының басталуына әкелді. Адамзаттың пісіп-жетілген әлеуметтік-экономикалық мәселелерін шешуге бағыттауға болатын құралдар қолданылды. Сондықтан 60-шы жылдардағы халықаралық саясаттың негізгі бағыттарының бірі бейбітшілікті сүйетін күштердің жалпы қарусыздану үшін күресі болды.
1959 жылы КСРО БҰҰ Бас Ассамблеясының XIV сессиясында барлық мемлекеттерді жалпы және толық қарусыздандыру туралы декларация жасады.
КСРО мен АҚШ теке тіресі Кариб теңізіндегі дағдарысқа алып келгені тарихтан мәлім. 1962 жылдың қазан айында «қырғи-қабақ соғыс» аяқ асты «қайнаған соғысқа» айналып кете жаздады. Оқиғаның ойда-жоқта бел алуы АҚШ пен НАТО-ның Түркияда баллистикалық зымырандарды орнатуы әсер етті. Осыған байланысты КСРО оған қарсы Кубада тактикалық зымырандарды орналастыруды жөн деп тапты. КСРО бұл кезде қарулану мәселесінде көп кейіндеп келе жатқан.
Дегенмен сол қараша айында КСРО мен АҚШ басшылары бейбіт келісімге келіп, дағдарысқа нүкте қойылды. КСРО амалсыз қаншама шығын жасап алып барған зымырандарын Кубадан алып кетуге мәжбүр болды. Ал АҚШ оның өтеміне Түркия, ФРГ және Италиядағы КСРО-ны көздеп қойған зымырандарын шығарды. Осылайша әлем ядролық қақтығыстан аман қалды.
Вьетнам екі бөлікке бөлінді, біреуі капиталистік және біреуі коммунистік. Оңтүстік Вьетнам американдықтардың қолдауына ие болса, Солтүстік Вьетнам Қытаймен ынтымақтастықта болды.1965 жылы американдықтар өздерінің одақтастарының аумағында жұмыс істейтін және Солтүстікпен бірігуге ұмтылған коммунистік партизандармен күресу үшін әскер жібере бастады.
Кореядан Вьетнамға Ауғанстан немесе Ангола арқылы өтіп, көптеген алпауыт мемлекеттердің қарсыласуына көптеген елдер қатысты.
Коммунизмнің таралуына жол бермеуге тырысқан Америка Құрама Штаттары бүкіл планетада қақтығыстарға ұласты немесе өршіді. Кеңес Одағы өз тарапынан қарама-қарсы мақсатпен осылай жасады.
Кеңес-қытай қатынастары. 60-шы жылдардың басында Кеңес Одағы мен Қытай Халық Республикасы арасындағы қатынастар күрт нашарлады.Қытай Коммунистік партиясының (ҚКП) басшылары Кеңес басындағы Хрущев пен Сталин саясатына түбегейлі келіспеді. Екі ел арасындағы қатынастардың шиеленісуінің жаңа кезеңі Қытай басшылығы "ревизионистік"деп сипаттаған КОКП XXII съезінен кейін болды. Қытайлық бұқаралық ақпарат құралдарында Кеңеске қарсы ашық үгіт-насихат басталды.Екі держава арасындағы шиеленістің күшеюіне ұлттық азшылық мәселесі де себеп болды. Бұл ең алдымен Шыңжаң тұрғындарына қатысты болды. Шыңжаң - Ұйғыр автономиялық ауданының аумағында қазақтардың, ұйғырлардың, өзбектердің көптеген диаспоралары өмір сүрді. 60-жылдардың басында бұл аймақтан халықтың КСРО-ҒА жаппай көшуі басталды. Тек 22 сәуірден 1962 жылдың маусым айының басына дейін 67 мың адам шекарадан заңсыз өтті.
ДЕКОЛОНИЗАЦИЯ. 1960жылдары деколонизацияның 2-кезеңі орын алды.1960 жылы "Африка жылы"деп аталды. Биылғы жылы 17 ел құлады: Габон, Дагомея, Жоғарғы Вольта, Піл Сүйегі жағалауы, Чад,Орталық Африка Республикасы, Конго (Браззавиль), Конго Республикасы (Заир),Камерун, Мавритания, Мали, Нигерия, Мадагаскар, Сенегал, Сомали, Того.
Кейінгі жылдары Африканың шығысындағы Британдық иеліктерді отарлау процесі басталды. 1961 жылы тәуелсіздік алды Танганьика, 1962 жылы - Уганда, 1963 жылы - Кения,1964 жылы - Занзибар, Замбия, Малави, 1965 жылы - Гамбия. Осылайша, 60-жылдардың ортасына қарай Тропикалық Африка елдерінің көпшілігі отаршылдық езгісінен босатылды
19.ХХ ғ. 70-ші жылдарындағы халықаралық жағдайдың дамуы мен ерекшелігін талдаңыз.
В. Брандттың "Жаңа Шығыс саясаты" ұлы державалар арасындағы қарым-қатынасқа жағымды әсер етті. 1970 жылы 26 наурызда төрт державаның өкілдері (КСРО, АҚШ, Франция және Ұлыбритания) Берлин мәселесі бойынша келіссөздерді бастады, оның мақсаты Батыс Берлиннің өзара қолайлы халықаралық-саяси және құқықтық мәртебесін дамыту болды.
1971 жылы 3 қыркүйекте Батыс Берлин аумағында КСРО, АҚШ, Франция және Ұлыбритания арасында төрт жақты келісімге қол қойылды, оған сәйкес Берлиннің батыс бөлігі одақтас державалардың басқаруымен ерекше халықаралық мәртебеге ие жеке аумақтық бірлік ретінде танылды. Батыс Берлин ГФР құрамына кірмейтіні және оны басқара алмайтыны ресми түрде анықталды.
Бұл мәселені шешу Германияның ГДР-мен қарым-қатынасын қалыпқа келтіруді жеделдетті. Батыс Германия "Хальштейн Доктринасынан" бас тартты, оған сәйкес ГФР ГДР үкіметін мойындаған кез-келген елмен дипломатиялық қатынастарды үзді. Сонымен бірге Германияның екі бөлігі арасындағы қатынастарды шартты түрде рәсімдеу қажет болды. 1973 жылы 18 қыркүйекте екі Германия мемлекеті де БҰҰ-ға қабылданды. Ақырында, 1973 жылы 11 желтоқсанда ГФР Чехословакиямен келісім жасады, онда ол Батыс Германиямен шекараның заңдылығын мойындап қана қоймай, 1938 жылғы Мюнхен келісімін ("Мюнхен келісімі") Чехословакияның Судетен облысын Германияның пайдасына "ерікті" түрде беруі туралы келісімге қол қойылғаннан бері жарамсыз деп санауға келісті. Шын мәнінде, Германияның айналасындағы жағдай оны біріктіру мәселесіне қатысты емес барлық мәселелерде толығымен қалыпқа келтірілді. Халықаралық шиеленістің ең үлкен ошағы жойылды.