ВУЗ: Казахский национальный медицинский университет им. С.Д. Асфендиярова
Категория: Методичка
Дисциплина: Медицина
Добавлен: 06.02.2019
Просмотров: 3671
Скачиваний: 22
Таким образом, аудит - очень важная часть системы обеспечения качества клинических исследований, которая является сложным процессом, в котором все взаимосвязано.
Литература:
1.Нугманова Д.С.Курс лекций «Доказательная медицина». Алматы, АГИУВ, 31.03.08-25.04.08.
2.Власов В.В. Введение в доказательную медицину. М.: Медиа Сфера, 2002.-вып.1.-392 с.
3.Котельников Г.П., Шпигель А.С., Кузнецов С.И., Лазарев В.В. Введение в доказательную медицину. Научно-обосн. медицинская практика: Пособие для врачей. Самара, 2001.- 27 с.
4.Котельников Г.П., Шпигель А.С. Введение в доказательную медицину. Научно-обоснованная медицинская практика: Монография.-Самара; СамГМУ, 2000. – 116 с.
5.Флетчер Р., Флетчер С., Вагнер Э. Клиническая эпидемиология: Моногра-фия/Пер. с англ. С.Е. Бащинского, С.Ю. Варшавского.- М.: Медиа Сфера, 1998.-352 с.
6.Флетчер Р. Клиническая эпидемиология. Основы доказательной медицины: Пер.с англ. М.: Медиа Сфера, 2004. – 264 с.
7.Власов В.В. Эпидемиология: Учебное пособие. М.: ГЭОТАР - МЕД, 2004.- 256 с.
8.Гринхальх Т. Основы доказательной медицины: Учебн. пос. М.: ГЭОТАР-МЕД, 2004. – 267с.
9.Власов В.В. Введение в доказательную медицину, или как использовать биомедицинскую литературу для усовершенствования своей практики и исследований. М.: Медиа Сфера, 2001.- 112 с.
Рецензия на методическое пособие «Доказательная медицина
в клинической практике».
Доказательная медицина – это стремительно развивающееся направление в медицине, которое имеет жизненно-важное значение для повышения качества медицинской помощи и всей системы здравоохранения.
Основная цель внедрения принципов ДМ в практику здравоохранения – это оптимизация качества оказания медицинской помощи с точки зрения безопасности, эффективности, стоимости и др. значимых факторов.
Наконец, в Государственной программе реформирования и развития здравоохранения Республики Казахстан на 2005-2010 годы” подчеркивается важность “системного перехода на международные стандарты, новые технологии, современные методики лечения и медицинского обслуживания”, планируется провести “стандартизацию медицинских услуг путем внедрения протоколов диагностики и лечения, основанных на принципах доказательной медицины”.
Методическое пособие «Доказательная медицина в клинической практике», подготовленное авторами сотрудниками кафедры пропедевтики внутренних болезней с курсом здорового и больного ребенка, посвящено актуальному направлению в клинической практике современного врача.
Во введении достаточно полно отражена актуальность проблемы, основанная на современных требованиях сегодняшней медицины.
Пособие содержит 6 глав, раскрывающих основные вопросы темы. В главе 1 раскрывается сущность понятия «клиническая эпидемиология и медицины, основанной на доказательствах», приведены основные вехи развития «Доказательной медицины» в мире и в нашей стране, дана информация о Кокрановском Сотрудничестве, ее структуре и принципах работы. Начиная пособие с определения понятия «клиническая эпидемиология и медицины, основанной на доказательствах авторы подчеркивают значение клинической эпидемиологии как теоретической и практической базы доказательной медицины.
Глава 2 посвящена проблеме принятия решения в клинической практике, показаны основные типы принятия решения врачом при оказании помощи больным. Основная суть главы гласит, что главным принципом работы каждого практикующего врача являеотся следование основам ДМ - это интеграция: 1) индивидуального опыта; 2) наилучших доступных, внешних клинических доказательств из систематических исследований; 3) ожиданий пациента. Также даны вопросы «преимушества и ограничения применения доказательной медицины», т.е. почему надо применять принципы ДМ и когда возникают проблемы ограничения ее применения.
В главе 3 приводятся данные о методах исследований в доказательной медицине, полностью раскрывается методология качественных и количественных видах исследованиях. Кроме того, даны типы клинических исследований, как РКИ, мета-анализ и другие, их определение их классификация. Достаточно отражены количественные методы, статистический анализ в ДМ, дано определение понятия «биостатистика». Здесь же содержатся данные о уровнях доказательств и градации рекомендации клинических исследований, т.е. о необходи-мости определения уровня убедительности научных исследований, свидетельствующей о состоятельности доказательной базы любого вида оказываемой помощи. Показаны основные факторы, определяющие уровень доказательности и система уровней доказательств и градации, используемая Шотландской межуниверситетской сетью клинических руководств, пересмотренная в 2008 году.
Глава 4 посвящена главному вопросу, который решает каждый практикующий врач – формулирование клинического вопроса. Очень подробно описаны типы клинических вопросов, его значение для эффективного решения клинически проблем, характеристика правильно сформулированного вопроса, требование и анатомия его составления на основе клинических примеров.
В 5 главе изложена методология поиска медицинской информации; предмет и ресурсы поиска, механизм поиска информации в сети Интернет – сужение темы, использование ключевых слов. Даны англо- и русско-язычные поисковые машины, веб-сайты организаций и тематические веб-сайты, базы данных клинических руководств.
Заключительная 6 глава дает определение клинического протокола, цели и задачи, принципы и требования к разработке и применения его в клинической практике. Также это же глава содержит сжатое изложение основных понятий о клиническом аудите – его виды, цели и задачи, отчет и результаты его проведения.
Необходимость изучения и овладение принципами доказательной медицины обусловлена многими факторами, в частности: это -1)увеличение объема научной информации, а именно в области клинической фармакологии - ежегодно в клиническую практику внедряются все новые и новые препараты, однако результаты их клинического исследования нередко оказываются неоднозначными, а иногда и прямо противоположными; 2)нехватка средств, связанная с ростом расходов на здравоохранение - в этой ситуации среди большого числа лекарственных препаратов необходимо выбрать именно те средства, которые обладают наиболее высокой эффективностью и лучшей переносимостью; 3 из того, что делают врачи и медицинские сестры, лишь 20% обосновано данными клинических испытаний;4)после того, как установлен вред или бесполезность какого-либо вмешательства, его продолжают применять годами; 5) полезные вмешательства упорно не применяют.
В целом методическое пособие достигло поставленной цели и позволит как студентам, так и врачам-интернам, резидентам, а также практикующим клиницистам на доступном уровне ознакомиться с основными принципами доказательной медицины и использовать его как дополнительный обучающий материал.
Рецензент, дмн, профессор,
зав.каф.семейной медицины АГИУВ Нугманова Д.С.
«Клиникалық тәжірибедегі дәйектемелі медицина қағидаларының орны» атты әдістемелік оқу құралының сараптамасы
Дәйектемелі медицина – бұл медициналық көмек және жалпы денсаулық сақтау жүйесі сапасын жоғарлатуда тіршікті маңыздылығы бар үдемелі дамып келе жатырған медицина бағыты.ДМ қағидаларын денсаулық сақтау жүйесіне еңгізудің негізгі мақсаты – медициналық көмек сапасы қатерлігін төмендету, тиімділігін жоғарлату, құнын пайдалы ету және басқада маңызды қырларын бірынғағайлау. Түптеп келгенде, Қазақстан Республикасының 2005-2010 жж. «Денсаулық сақтау жүйесінің дамуы мен қайта өңделуі» туралы Мемлекеттік бағдарламада «халықаралық стандарттарға, жаңа технологияларға, қазіргі уақыт талабына сай емдеу тәсілдері мен медициналық қызмет түрлеріне жүйелі көшудің маңыздылығы көрсетілген, медициналық шараларды дәйектемелі медицина қағидаларына негізделген диагностикалық пен емдеу хаттамаларын еңгізу арқылы бір тұтас ету жоспарланған».
Сау және ауру бала пәні бар ішкі аурулар пропедевтикасы кафедрасы қызметкерлеріні дайындаған «Клиникалық тәжірибедегі дәйектемелі медицина қағидаларының орны» атты әдістемелік оқу құралы осы күнгі дәрігердің клиникалық тәжірибесінде маңызды орын алып отырған күрделі мәселеге арналған.
Кіріспесінде осы ілімнің өзектілігі бүгінгі күнгі медицина талаптарына негізделіп айқын толық көрсетілген.
Әдістемелік оқу құралының негізгі мазмұны 6 тарауында берілген.
1 тарауында - «клиникалық эпидемиология мен дәйекті негізделген медицина» түсінігінің маңызы айтылған; дәйектемелі медицинаның біздің елде және әлемде даму кезеңдері көрсетілген және тағы Кокран Бірлестігі, оның жұмыс жасау қағидалары мен құрылымы туралы мәлімет келтірілген. Әдістемелік оқу құралын «клиникалық эпидемиология мен дәйекті негізделген медицина» түсінігінен бастауы авторлардың клиникалық эпидемиологияның осы ілімнің теориялық пен тәжірибелік негізі болуының маңыздылығына айрықша мән беріп көрсеткені.
2 тарауы - клиникалық тәжірибеде шешім қабылдау сұрақтарына арналған, науқасқа көмек көрсету барасында қабылданатын шешім түрлері көрсетілген. Тараудың негізгі маңызы -бұл әр дәрігер жұмысының басты қағидасында ДМ негізін бұлжытпай орындау, яғни: 1) жеке тәжірибенің; 2) жүйелі шолулардан алынған үздік мәліметтердің; 3) науқас үмітінің бірлесуі. Бұл тарауда және тағы ДМ қолданудағы жетістіктері мен шектеулері берілген, яғни ДМ қағидаларын неге қолдану қажет және қандай жағдайда қолдану шектеулері пайда болады.
3 тарауында дәйектемелі медицинада пайдаланатын сынақ әдістері көрсетілген, сапалық пен сандық зерттеулер әдістерінің түрлері толығымен аталып жазылған. Оған қоса РБС, мета-анализ және басқада клиникалық сынақтардың түрлері, анықтамалары мен жіктеуі берілген. Санау әдістері мен статистикалық сараптама толығымен көрсетілген және «биостатистика» анықтамасы түсігінігі келтірілген. Және тағы осы тарауда клиникалық сынақтардың дәйектемелік деңгейі мен ұсынылу сұрыпы яғни, қандайда болмасын көмектің ғылыми негіздері нақтылығын анықтау қажеттілігі туралы мәлімет берілген. Дәйектілік деңгейін айқындайтын негізгі себептер мен 2008 жылы қайта өңделген Шотландтық университет аралық клиникалық деректемелер ұйымының қолдануындағы дәйектілік деңгейі мен ұсынылу сұрып жүйесі көрсетілген.
4 тарау әр дәрігердің күнделікті алдында тұрған негізгі мақсатына арналған – клиникалық сұрақ құрастыру. Клиникалық сұрақтар түрлері, оның мен
Очень подробно описаны типы клинических вопросов, его значение для эффективного решения клинических науқасқа көмек көрсетудегі маңыздылығы, дұрыс құрастырылған клиникалық сұрақтың сипаты, құрастыру талаптары мен оның құрылымы толық, жан-жақты клиникалық үлгілер мысалында етіп жазылған.
5 тарауда - медициналық мәліметтерді іздеп табу әдістері, оның нысанасын іздеу орындары мен Интернет торында іздеп табу жолдары – тақырыпты шектеу, мағыналы сөздерді қолдану сияқты әдістер көрсетілген. Ағылшын- және орыс-тіліндегі іздеуші құралдары, мекемелер мен тақырыпты веб-сайттар және клиникалық деректемелердің қоры берілген.
Ақырғы 6 тарауы клиникалық хаттамалар, оларды дайындау мақсаты мен мағынасына, өңдеудегі негізгі қағидалары мен талаптарына және қолдану ережелеріне арналған. Оған қоса бұл тарауда қысқаша түрде клиникалық аудит туралы түсінік, оның түрлері, жүргізу мақсаты, аудит есебі мен қорытындысы туралы мәлімет берілген.
Дәйектемелі медицина қағидаларын оқыту мен меңгеру қажеттілігі бірнеше жағдайлармен байланысты: олар - 1) ғылыми мәліметтер көлемінің көбеюі, әсіресе клиникалық фармакологияда – жыл сайын клиникалық тәжірибеге жаңа перпараттар енеді, бірақ олардың клиникалық сынақтарының қорытындылары әртүрлі, ал кейбіреулері қарама-қайшы болып келеді; 2) денсаулық сақтау жүйесіне жұмсалатын қаржының тапшылығы – бұл жағдайда көлемді дәрілік заттар ішінен тиімділігі жоғары және қатерлігі төмен дәрілерді таңдап алу қажет; 3) дәрігерлер мен орта буынды қызметкерлердің жасап жатқан іс-әрекеттерінің 20% ғана клиникалық сынақта дәлелденген; 4) көмек шарасының қатерлігі немесе қажетсіздігі дәледенседе ол жылдар бойы қолданыла беріледі; 5) тиімді шаралар міндетті түрде іске аспай жатыр.
Қорытып айтқанда әдістемелік оқу құралы қойған мақсатына толық жауап бере алады және студенттер, интерн-дәрігерлермен қатар мен жұмыс жасап жүрген тәжірибедегі дәрігерлерге дәйектемелі медицина туралы мәліметтерімен танысуға және қосымша оқулық ретінде қолдануға мүмкіншілік береді деп сенім білдіремін.
Сарапшы, мғд, профессор, АМДБЖИ
жанұялық медицина кафедрасының меңгерушісі Нұғманова Д.С.
Рецензия на методическое пособие «Доказательная медицина
в клинической практике».
Методическое пособие «Доказательная медицина в клинической практике», составленное сотрудниками кафедры семейной медицины и поликлинического обучения посвящено современному направлению в клинической практике как отдельного врача, так медицинского учреждения в целом.
Ибо, «Доказательная медицина - это разновидность медицинской практики, отличающаяся применением к ведению отдельного пациента только тех вмешательств, полезность которых доказана в доброкачественных научных исследованиях, т. е. имеет доказательную базу, так как ни один практический врач не обладает достаточным опытом, позволяющим свободно ориентироваться во всем многообразии клинических ситуаций».
Основная цель внедрения принципов ДМ в практику здравоохранения – это оптимизация качества оказания медицинской помощи с точки зрения безопасности, эффективности, стоимости и др. значимых факторов.
Пособие состоит из введения и 6 глав. Написано доступным литературным языком.
Во введении достаточно полно отражена актуальность проблемы, основанная на современных требованиях сегодняшней медицины.
Глава 1 раскрывает содержание понятия «клиническая эпидемиология и медицины, основанной на доказательствах» и, начиная пособие с данного понятия, авторы подчеркивают, что доказательная медицина основывается на научных принципах клинической эпидемиологии. Кроме того, здесь же приведены основные даты становления «Доказательной медицины» в мире и в нашей стране, а также дана информация о Кокрановском Сотрудничестве, являющейся основой современной доказательной медицины, ее структуре и принципах работы.
Глава 2 посвящена проблеме принятия решения в клинической практике, т.к. оказание медицинской помощи - есть непрерывный процесс принятия решений по каким-либо вмешательствам, а Доказательная медицина предусматривает добросовестное, точное и осмысленное использование лучших результатов клинических исследований для выбора лечения конкретного больного…(Д.Саккет и др., 1996). Показаны основные типы принятия решения врачом при оказании помощи больным в зависимости от тех или иных ситуаций. Также в этом разделе освещены вопросы «преимушества и ограничения применения доказа-тельной медицины», т.е. почему необходимо применять принципы ДМ и какие преимущества имеет врач, овладевший технологией ДМ и каких случаях возникают проблемы ограничения ее применения. Достаточно полно отражены несколько основных направлений Д.М., определяющих различные вопросы профессиональной деятельности врача, взаимоотношения больного и врача, а также в целом лечебных и других учреждений.