Также прием ГКС, осторожная дозировка, можно начинать с значений доз меньше, чем это принято в протоколе для взрослых.
Если обострение:

• 
  Сальбутамол 0,5-1,0 мл или ипратропия бромид 15-60 кап +будесонид-суспензия ч/з небулайзер 1000-2000 мкг (1-2 небулы)
  
• 
  При отсутствии эффекта через 20 мин повторить ингаляцию бронхолитика.
  
• 
  В течение первого часа возможно проведение 3–х ингаляций с интервалом 20 минут. При недостаточном эффекте дополнительно преднизолон 20-30 мг per os, в/в 60-90 мг.
  
• 
  При улучшении состояния (ПСВ>80% от должного или индивидуально лучшего значения) и сохранении данного состояния в течение 3-4 часов, пациент не нуждается в дополнительных назначениях и госпитализации.
  
• 
  При отсутствии эффекта от проводимых мероприятий в течение одного часа необходима срочная госпитализация
  

Если статус:

• 
  0,3-0,5мл 0,18 % раствора эпинефрина на 0,9 % растворе хлорида натрия внутривенно
  
• 
  увлажненный кислород через маску;
  
• 
  внутривенное введение ГКС преднизолон внутривенно 90-120-150мг
  
• 
  ингаляционно сальбутамол 1мл, с постепенным повышением дозы в зависимости от ответа
  
• 
  аминофиллин вводят медленно по 240 – 480 мг (10-20 мл 2,4% раствора), которые предварительно разводят в 10-20 мл изотонического раствора натрия хлорида.
  
• 
  инфузионная терапия, с целью восполнения дефицита жидкости, внутривенно вводят 0,9% раствор хлорида натрия средняя доза 10-15мл/кг
  
• 
  при прогрессирующем нарушений легочной вентиляции - ИВЛ
  

Для астмы у людей пожилого возраста часто характерна невыраженная, стёртая симптоматика.
В большинстве случаев затруднённое дыхание при бронхиальной астме в пожилом возрасте носит хронический характер. Приступы удушья более стёрты и приглушены по сравнению с острыми астматическими приступами в более молодом возрасте.
При этом причиной развития бронхиальной астмы у людей пожилого возраста зачастую становится перенесённая пневмония, бронхит или острое респираторное заболевание. Поэтому стоит уделять особое внимание своевременному и правильному лечению любых заболеваний дыхательных путей в пожилом возрасте.
Чтобы своевременно диагностировать бронхиальную астму в пожилом возрасте нужно обратить внимание на наличие следующих характерных симптомов этого заболевания:

---

свистящее дыхание

одышка

чувство заложенности или стеснённости грудной клетки

затруднение выдоха

приступы удушья

частый кашель

Наиболее характерным для астмы является затруднённое или доходящее до приступов удушья состояние в ночные или в ранние утренние часы. Это связано со специфическими процессами, приводящими к накоплению слизи в бронхах при продолжительном нахождении в горизонтальном положении человека с бронхиальной астмой.
Для установления диагноза бронхиальной астмы следует обратиться к специалисту пульмонологу. Для подтверждения данного диагноза, как правило, используется специальный тест с помощью пикфлоуметра на скорость и объём совершаемого выдоха.
Если бронхиальная астма имеет аллергическую составляющую, то для выявления конкретных аллергенных факторов существует метод кожных проб, который позволяет определить чувствительность организма к различным аллергенам.
Выбор лечения астмы в пожилом возрасте зависит от степени тяжести заболевания и от имеющихся сопутствующих болезней. В любом случае терапия должна быть максимально щадящей и состоять из комплексного лечения, которое включает использование противовоспалительных средств и бронхоспазмолитических.
Основной целью при лечении астмы в пожилом возрасте является контроль заболевания при минимально эффективных дозах противоастматических препаратов. Рациональное лечение астмы позволяет существенно ослабить её симптомы, избежать осложнений от обострения этой болезни и сохранить достаточный уровень физической активности.
Дәрі–дәрмекпен емдеу
Базисті терапияны таңдау

Дәрі–дәрмекпен емдеуді таңдау БД-ны ағымды бақылаудан және емдеу тағайындағанға дейінгі БД ауырлық дәрежесіне байланысты. Әр қадамда науқастар шұғыл көмек препараттарын қолдануы қажет (ұзақ және қысқа әсерлі бронхолитиктер).
1-саты (алма-кезекті): қысқа әсерлі -адреномиметиктер (сальбутамол, фенотерол) қажеттілікке қарай. Балама дәрілер қысқа әсерлі антихолинергиялық препараттар болып табылады (ипратропий бромиді) пероральді -агонистер. Симптомдардың нашарлау немесе жиілеу көріністерінде 2-ші қадамдағыдай терапияны үнемі қабылдау.
2-саты – жеңіл персистерленуші демікпеге сәйкес. Қалыпта ұстап тұратын дәрілердің біреуін үнемі қабылдау қажет, көбінесе аз мөлшерде ИГКС (бекламетазон 100-250мкг\тәулігіне, будесонид 200-400 мкг\тәулігіне; флутиказон пропианат 100-250мкг\тәулігіне; циклесонид 80-160 мкг/тәулігіне), сондай-ақ қажеттілікке қарай -адреномиметиктердің қысқа әсерлі ингаляциялары. ИГКС жанама әсерлері кезінде (дауыс қарлығуы және БД аллергиялық ринитпен қосарласқанда) балама болып антилейкотриенді (монтелукаст) препарат болып табылады

---

3-саты – (орташа ауырлықты персистерленуші БД). Шұғыл көмек препаттары және қосымша бір немесе екі бақылаушы: 1) төмен мөлшерде ИГКС, ингаляциялық ұзақ әсерлі -агонистері мен бекітуші дәрілер түрінде (флютиказон\сальметерол немесе будесонид\формотерол); немесе 2) орташа мөлшерде ИГКС (беклометазон 250-500 мкг\тәулігіне, будесонид 400-800 мкг/тәулігіне, флутиказон 250-500 мкг/тәулігіне, циклезонид 160-320 мкг/тәулігіне); немесе 3) ИГКС аз мөлшерде қосымша антилейкотриенді препараттар немесе 4) ИГКС төмен мөлшерде қосымша ұзақ босап шығатын теофиллин.

ИГКС аддитивтілік әсері және әсері ұзартылған -агонистінің әдеттегідей БД ИГКС мөлшерін орташа және жоғарғы мөлшерлерге көтермей–ақ бақылауға болады. Егер 3-4 ай емдеу нәтижесінде БД бақылауға қол жетпесе, ИГКС мөлшерлерін көтеру талапты.

Ұзақ әсерлі ингаляциялық -агонистерімен монотерапия жүргізуге болмайды (формотерол, сальметерол, индакотерол), олар тек ИГКС-пен бірге қолданылады.
4-саты (ауыр персистерленуші демікпе) шұғыл көмек препараттары қосымша қадағалаушы екі немесе одан да көп дәрілік заттар. Бұл қадамда таңдау алдыңғы 2-ші немесе 3-ші қадамдағы тағайындауларға байланысты таңдалады. Орташа және жоғарғы мөлшерде ИГКС (бекламетазон 500-1000мкг\тәулігіне, будесонид 800-1600 мкг\тәулігіне, флутиказон пропианаты 500-1000мкг\тәулігіне, циклосонид 320-1280 мкг\тәулігіне) ингаляциялық ұзақ әсерлі - агонистер – агонистерімен (флютиказон\сальметерол немесе будесонид\формотерол) құрамдастырып қолданған ұтымды. Тағы бір, үшінші, дәрілік затпен құрамдастыру мүмкін (антилейкотриенді немесе ұзақ босап шығатын теофиллин). Құрамдастырылған терапияға (ИГКС + ұзақ әсерлі агонисттері) антилейкотриенді дәрілік заттарды қосу емнің нәтижелігін артады.
5-саты (4 кезеңдегі терапия көрінісінде ауыр бақыланбайтын БД, күнделікті симптомдардың сақталуы және жиі асқынуы). Ауыз арқылы ГКС қоса басқа дәрілік заттар беру қажет, алайда бұл шара емнің әсерін жоғарылатып қана қоймай, басқа да жанама әсерлерге алып келеді. Науқас жанама әсерлер туралы мағлұмат алуы керек.

Бақыланбайтын ауыр аллергиялық демікпе кезінде басқа дәрілерді құрамдастыруға (соның ішінде ИГКС немесе пероральді ГКС қоса), E иммуноглобулиндерге антиденелер (anti IgE – омализумаб) қолданған орынды. Бұл дәрілік топтар тек маманның (пульмонолог, аллерголог). тағайындауымен қолданылуы керек.

Ингаляциялық дәрілік заттарды тыныс жолдарына жеткізуде әдісі маңызды рөл атқарады. Барлық ингаляциялық дәрілік заттар (циклезонидтен басқасы) спейсерді пайдалану арқылы, қажет болған жағдайда маскамен қолдануы тиіс.

---

Асқынған БД емдеу: науқас көмекке жүгінгенде сол сәттен бастап кез-келген кезеңде басталуы тиіс.
БД жеңіл асқынуы (жүрген кездегі ентікпе, сөйлегенде сөйлемдермен бөліп сөйлеу, ЖЖЖ <100, ДШЕЖЖ> 80%, Sp >95%) сальбутамол 0,5мл немесе ипратропий бромидінің моногидраты\фенотерол гидробромиді 10-40 тамшы небулайзер арқылы. Әсері болмаса, ингаляция 20 минуттан кейін қайталанады. Егер қысқа әсерлі агонисттен кейін ұстама басылатын болса (ДШЕЖЖ қалыпты немесе жеке көрсеткіш бойынша жақсарса) және жақсару 3-4 сағат сақталатын болса, онда науқас қосымша тағайындауларға және госпитальдауға мұқтаж емес. Әсер болмаған жағдайда, пациент БД асқынуының орташа дәрежесіне сәйкес емдеуге ауыстырылады.
БД асқынуының орташа дәрежесі (сөйлеген кезде ентікпе, сөйлегенде сөйлемді фразаға бөліп сөйлеу, қашықтықтан естілетін сырыл, ЖЖЖ 100-120, ТАЖ 60-80%, SpO2 91-95%) сальбутамол 0,5-1,0 мл немесе ипратропий бромиді моногидрат/ фенотерол гидробромид 15-60 тамшы небулайзер арқылы +будесонид-суспензия небулайзер арқылы 1000-2000 мкг (1-2 небула). Әсері болмаған жағдайда 20 минуттан кейін бронхолитик ингаляциясын қайталау. Бірінші сағат ішінде әр 20 минут сайын 3 ингаляция өткізілкуі мүмкін. Әсері жеткіліксіз болса, қосымша преднизолон 20-30 мг per os, т/і 60-90 мг. Халі жақсарғанда (ДШЕЖЖ>80% қажеттіден немесе жеке үздік мәнінен) және осы халі 3-4 сағат бойы сақталса, пациент қосымша тағайындаулар мен госпитальдауға мұқтаж емес.

Өткізілген шаралардан бір сағат ішінде әсер болмаса, шұғыл госпитальдау қажет.
БД ауыр дәрежелі асқынуы: (тыныштықта демікпе, сөйлемді сөздерге бөліп сөйлеу, ТАЖ>30, қозып тұр, ЖЖЖ>120, ДШЕЖЖ<60% немесе <100 л/мин, цианоз, SpO2<90%) сальбутамол немесе тұра сол мөлшерде ипратропий бромиді моногидрат/фенотерола гидробромид + будесонид-суспензия небулайзер арқылы 1000-2000 мкг (1-2 небулы), қосымша преднизолон 30-60 мг per os, немес 60-90 мг. Басталған терапия көрінісінде пациент шұғыл госпитальдауға жатқызылады, қажет болса қарқанды терапия бөліміне, жеткізу кезінде қысқа әсерлі β2-агонистерімен және ИКГС небулайзер арқылы, SpO2>90% жету үшін пульсоксиметрияның бақылауымен оттегі терапиясы жалғастырылады. Стационарда науқастың халі әрбір 1-2 сағат сайын тағайындауларды артынан түзетумен тұрақты мониторингіленіп тұрады (ДАЖ, SpO2, артериялық қан газдары және қажет болғанда басқа зерттеулер). ДАЖ қажеттіден 60-80% болғанда, оттегі терапиясы ингаляции β2-агонист пен и антихолинергиялық препарат ингаляциясы (әрбір 60 мин), ауыз арқылы ГКС жалғастырылады. 3-4 сағат ішінде тұрақты жақсаруға қол жеткізілгенде ИКГС мөлшерін 2-4 көбейтіп және басқа базалық препараттарды қосумен (сатылы терапия бойынша) амбулаториялық емдеуге шығаруға болады.

---

Жақсару болмаған немесе әрі қарай жағдайы нашарлағанда, науқас реанимация бөліміне ауыстырылады: жоғарыда айтылған терапия жалғастырылады, ГКС тамырішілік енгізуге ауыстырылады, қажет болған жағдайда тамыр ішіне теофиллин, интубация және ЖӨВ (ДШЕЖЖ <30%, РаСО2 <60 мм сын.бағ, РаСО2>45 мм сын.бағ.)
Өмірге қауіпті жағдай: (есінің шатасуы, парадоксальді тахидиагфрагмальді тыныс, брадикардия, аускультация кезінде ысқырықтардың болмауы), сальбутамол немесе фенотерол\ипратропий бромиді(беродуал) сол мөлшерде және будесонид суспензиясы 1000-2000мкг небулайзер арқылы (1-2 небула) + преднизолон тамыр ішіне 90-150 мг. Қалған тактиканы БД ауыр асқынуындағыдай жүргізіледі.60>100>

---

Смотрите также файлы

• Отбасы жадайында сбилік жасындаы балаларды лкендермен арым атынасы арылы тілін дамыту. Байланыстыра сйлеу трлері, зіндік ерекшеліктері.docx

• Теория государства и права как наука и учебная.docx

• 1. 9сынып оушыларыны орытынды аттестаттау, мемелекеттік емтиханны тілуі, тетін кндері, ерекшеліктері туралы тсінік беру. Тыдалды.docx

• Тики в начальной школе.pdf

• Кгу Интернациональная сш Форма 44.docx