ВУЗ: Не указан
Категория: Не указан
Дисциплина: Не указана
Добавлен: 12.12.2023
Просмотров: 845
Скачиваний: 32
ВНИМАНИЕ! Если данный файл нарушает Ваши авторские права, то обязательно сообщите нам.
жетілдіруде аса маңызды рөл атқарады. Адамдардың арасында қатынас құралы ретінде тілдің қызмет атқару, оның негізгі қызметі. Сондай-ақ тіл адам сана- сезімнің, психологиясының көрсеткіші. Тіл адамды қимыл әрекетке де итермелейді. Бұл оның атқаратын екінші қызметі.
Тіл ғылым мен психология пәнінің сабақтасқан буыны - психолингвистика ғылымының зерттейтін мәселелері - тіл мен ойдын байланысқан және өзіндік ерекшеліктерін тіл білімі, психология, логика, социология, тарих т.б. ғылымдар тұрғысынан қарастыру, тіл мен сөйлеу әрекетінің жеке психикалық процесстері мен өзектестігі сияқты жайттар. «Тіл» ұғымының да ауқымы ол көбінесе қоғамдық ғылымдарда жиі қолданылады. Тіл жеке адамның еншісі ғана емес, ол бүкіл адамзатқа ортақ қоғамдық қүбылыс. Тіл арқылы әр қоғамның ғасырлар бойына жинақталған рухани мұрасы ұрпақтан ұрпаққа жеткізіліп отырылады.
Адамның саналы құрылған күрделі саналы әрекетінің қалыптасуына себепші болған шарт - бұл тілдің туындауы еді. Тіл деп қоршаған дүние заттарын, олардың әрекетін, сапасын және объектілер арасындағы қатынастарды бейнелейтін рәміздер (символ, код) жүйесін айтамыз. Сөз сөйлеуге қосыла тілдесудің негізгі құралына айналды, соның арқасында адам ақпарат топтайды, білдіреді, адамдар әулетінің тәжірибесін үйреніп, игереді. Тілдің шығу негізін адамның қоғамдық еңбек қатынастарынан іздеген жөн.
Тіл алғашқыда адамдардың еңбек процесінде қарым-қатынас жасау қажеттігіне байланысты қалыптасты. Біріккен тұрмыстықіс-әрекетке қатысты екінші біреуге көңіл-күй ғана емес, еңбек байланысты заттар жөнінде де ақпарат білдіру қажеттігі туды. Ақпараттардың осы алғашқы белгілері: интонация, ишаралар және қарапайым дыбыстар болды. Тек мыңдаған жылдардың өтуімен дыбысты тіл жалпы әрекеттен бөлініп, дербестігіне жетті. Тіл - заттарды, олардың қозғалысын, сапасын және қатынастарын білдіретін таңбалар жүйесі, ақпарат жеткізуші құрал ретінде адамның саналы әрекетінің бұдан былай өркендеуінде үлкен маңызға ие болды. Осыдан тіл де еңбекпенқатар сана қалыптасуының негізгі себептерінің біріне айналды.
Тілдің адам өміріне енуі іс-әрекетке өте мәнді болған үш өзгеріс енгізді:
- қоршаған орта заттары мен оқиғаларын жеке сөздер мен сөйлемдерге келтіріп, тіл сол заттарды бөліп алып, оларға назар салып, есте қалдыруға мүмкіндік берді;
- тілдегі сөздер белгілі заттарды атап қана қоймастан, олардың мәнді қасиеттерін абстракты арқылы танып, қабылданушы затты
тиісті категорияларға (мәндес топтарға) жатқызуға көмек берді;
- тіл адамзаттың қоғамдық тарихында жинақталған ақпаратты жеткізудің бірден-бір құралы.
Тілдің көмегімен сөйлеу қарым-қатынасында әрбір адам білімніңкөп бөлігін басқа адамдардан алады. Жинақталған тәжірибе және білімді меңгеруге оқыту үрдісі жатады, білімді беру және алу негізінен тілдің көмегімен іске асады.
Сөйлеу - бұл тілдің көмегімен адамдардың озара карым қатынас үрдісі. Сөйлеу негізгі екі қызметті атқарады – коммуникативтік және сигнификативтік, олардың арқасында сөйлеу қарым-қатынас құралы және ойдың, сананың өмір сүрутүрі болып табылады. Сөзде негізгі болып табылатын оның мәні,оның сематикалық мазмұны. Біздің зейінімізде негізіндесөйлеудің мағыналық мазмұны шоғырланған. Адам тілінің әрбір сөзі қандай да болмасын затты білдіреді, қандай да болмасын сөздерді айта отырып, біз әр уақытта да белгілі бір затты немесеқұбылысты білдіреміз. Адамның тілі жануарлар тілінен ерекшеленеді, ол тек қана дыбыстар арқылы аффективтікжағдайды білдіре алады, бірақ ешуақытта да дыбыстармен белгілі заттарды білдіре алмайды. Тілді құрайтын сөздің негізгі қызметінсигнификативтік деп атайды. Ол адамға ерікті түрде заттардыңбейнесін жасауға мүмкіншілік береді.
Сөз одан да басқа өте күрделі қызметке ие, ол заттарды талдауға мүмкіншілік береді.
Сөйлеудің келесі қызметі оның-коммуникативтік қызметі, ол мәнерлі бейнелеудің құралдарын қамтиды. Мәнерлі бейнелеу қызметін сөйлеуде өздігінен анықтай алмайды.
Сөздің екі негізгі коммуникативтік және сигнификативтік қызметінің арқасында ол қарым-қатынас құралы және ойдың, сананың өмір сүру түрі болып табылады, біріншісі екіншісі арқылы қалыптасады.
Сөйлеу іс-әрекетінің түрлері
Өзініңерекшеліктері мен қызметіне қарай сөйлеу екі түрге бөлінеді: ішкі және сыртқы. Ішкі сөйлеу тағы да ауызша және жазбаша болып бөлінеді, ал ауызша монологтік және диалогтікболып бөлінеді.
Іштей сөйлеу ауызша және жазбаша болып бөлінеді. Жазбаша сөйлеуде қарым-қатынастың шарты мәнімен байланысты. Жазбаша сөйлеу ауызша сөйлеуге қарағанда мазмұны жағынан ерекше жинақталған болады. Жазбаша сөйлеуде жазба белгілерді қолдану
арқылы іске асады. Қазіргі тілдердің көбінесе (идеографикалық жазу қолданатындарынан басқалары) сөйлеу дыбыстары әріптермен белгіленеді.
Жазбаша сөйлеу ауызша сөйлеуден кейін пайда болды және оның негізінде қалыптасады. Белгілі бір адамның тарапынан айтылатын, естілетін сөйлеуді ауызша сөйлеу деп атаймыз. Ауызша сөйлеу - кәдімгі дыбыстың ауызекі сөйлеу тілі, ол біз басқа адамдармен тікелей қарым-қатынаста пайдаланатын тіл. Ауызша сөйлеу қарым-қатынасы кеңістік пен уақыттың жағдайларымен шектеулі болып келеді.
Ауызша сөйлесу диалогтік және монологтік болып бөлінеді. Екі немесе одан да көп адамдардың арасында әңгіме, сөйлесу түрінде жүретін диалогтік сөйлеу үрдісінде адам сұрақ қояды және оған жауап береді, сын-пікір айтады, қолдау және қарсылық білдіреді. Күнделікті және жай әңгімеде диалогиялық сөйлеу алдын ала қойылған мақсатты сипатта және жоспары болмайды. (Ниііндай эңгіменің бағыт-бағдары жэне оның нэтижелері белгілі дарежеде қатысушылардың айтқандарымен анықталады. Егер әңгімге қатаң белгіленген міндетке бағындырылса, диалогтік сөйлеу мақсатты сипатта болады, айтылатын ойлар кең түрдеберіледі. Мысалы, белгілі бір мәселені анықтау үшін әдейіұйымдасқан әңгімеде диалогтік сөйлеу осылай өткізіледі.
Диалогтік сөйлеуде адамға қойылатын ең басты міндеттердің бірі - өзінің әріптестерінің айтқандарын соңына дейін тыңдау, оның сауалдарын түсіну және оған жауап бере білу.
Монологтік сөйлеу қарым-қатынас тәжірбиесінде ерекшеорын алады және әр түрлі ауызша және жазбаша сөйлеген сөзде мен баянамаларда байқалады. Сөйлеудің монологиялы түрлеріне лекциялар, баяндамалар, жиналыстарда сөйлеге сөздер, хабарландырулар, бұйрықтар мен көптеген басқа да ауызша және жазбаша хабарлар жатады. Монологтік сөйлеудің жетістігі аудиториямен қажетті байланысжасау ептілігіне байланысты. Жазбаша сөйлеу ауызша сөйлеу сияқты қарым-қатынасты сондай қызметін атқарады. Бірақ ой алмасу ауызша және жазбаша сөйлеуде әртүрлі тәсілдермен және құралдармен іскеасады. Жазбаша сөйлеу графикалық түрде, жазба белгілердің (әріптердің) көмегімен бейнеленеді.
Іштей сөйлеу деп дауыс шығармай, әр уақытта да ойлау үрдісінде қолданылатын сөйлеуді айтамыз. Іштей сөйлеу адамға ана тілінің негізінде дауысын шығарып қатты сейлемеген кезде, іштей ойлауға мүмкіншілік береді. Адам қай тілде сойлесе, сол
тілде ойлайды. Адам ауызша және жазбаша сейлеместен бұрын іштей дауысын шығармай сөйлей алады, демек бұл - іштей сөйлеу.
Жалпы интеллектуалды қабілет
Интеллект үғымына — жиналған тәжірибе, білім, тәжірибеде қолдана білу қабілеттілігі жатады.
Интеллект барлық психикалық процестерін , яғни ойлау назар, жады т.б тұтастырып қарайды. Интеллект туралы айту үшін алдымен қабілеттілікті білу қажет.
Психикалық қызметтің бірлігін айта отырып, қазіргі психология психиканы «психикалық үрдістердің» жәй қосындысы деп қарамай, оларды жағдайға байланысты жекелейді. Бұл жағдайдың көбінесе интеллектке қатынасы бар. Интеллект жеке психикалық үрдіс емес. Интеллекет туралы айта отырып, психикалық үрдістердің бірлігіне ерекше коңіл аудару керек. Интеллекттің алдыңғы себептері ретінде ес пен назарды айтуға болады. Сондықтан, ес интеллекттің ең басты емес, бірақ маңызды шарты. Осы жағдайды сөйлеген кезде «менің есім нашар» - деп айтылады. Ешкім де «менің ақылым нашар» - деп айтпайды.
Бала кездегі назардың сапасы, тұрақтылығы, шоғырлану қабілеттігі интеллект дамуына әсер етеді.
Білім көлемі интеллекттің ең маңызды құраушысы болып табылады.
Білім неғүрлым жоғары болса, интеллект деңгейі соғүрлым жоғары болады. Бар білімді жағдайға қарай қисынды түрде пайдаланудың маңызы зор. Бірақ, адамның байымдау мен қорытынды шығару қабілеті ойлау - деп аталады.
Сондықтан, интеллекттің алдыңғы себептері ес пен назар болса, ал оның ойлаумен тікелей байланысы бар. Белгілі бір жағдайға байланысты білімді пайдалану арқылы өткір анализ және синтез арқылы байымдау мен қорытынды шығару жоғарғы түрдегі интеллекттің қасиеті деп санауға болады.
Қабілеттілік - адамның қасиеті. Ол білімді тез және жеңіл меңгеруіне, дағды мен ептілікті үйренуіне көмектеседі. Қабілеттілік интеллектке қарағанда кеңірек психикалық құбылыс. Қабілеттілік барлық уақытта, белгілі бір уақытта болады. Мысалы, білімге, музыкаға, техникаға және оны тәжірибеде қолдануға т.б. Интеллект басқа да қабілеттіліктер сияқты тұрақты көрсеткіш емес, қабілеттіліктің негізінде биологиялық, гендік түбір жатады. Оны жетілдіру өмір бойы, әсіресе балалық және жастық шақта жүреді. Ол өмір сүру жағдайына, тәрбиеге, уйретуге, оқытуға байланысты дамиды.
Қабілеттілік деп адамның белгілі бір жұмысты нәтижелі
орындауға икемділігін айтады. Қабілет білімді тез және жеңіл меңгеруіне көмек береді. Қабілеттіліктің негізінде биологиялық існдік түбір жатады. Қабілеттілікті жетілдіру өмір бойы әсіресе балалық және жастық шақта жылдам жүреді. Интеллект дамуы сыртқы ортаға, тәрбиеге, өмір сүру жағдайына байланысты болады.
Егер адамның қабілеттілігі жақсы дамыған болса, біріншіден оны басқалармен салыстырғанда қолға алған істі тез және табысты меңгеріп, сол әрекетке лайық дағдыны игереды. Екіншіден, белгілі бір деңгейде жетістіктерге жетеді.
Адамның даралық ерекшеліктеріне оның ерекше қабілеттеріжатады. Арнайы жүргізілген зерттеулер бойынша көпшілік адамның қабілеті ата тегіне, яғни тұқым деген қөзқарастықолдайды. Бұл көзқарас бойынша әр адамның қабілеті оған туаберілетін өзіндік табиғи қасиет.
Бірақ қабілеттілік адамда тек туа пайда болды деп айта алмаймыз. Ол өмір тәжірибесі, тәлім - тәрбие нәтижесінде дамиды.
Адам қабілетінің даралық ерекшеліктеріне - талант, дарындылық, данышпандық сияқты қасиеттер жатады.
Талант - бұл адамның белгілі бір істі өз бетімен жәнеойдағыдай орындауға қабілеттіктердің қиысып келуі. Кейде балаларда математикалық және техникалық таланттары өте ерте аңғарылды.
Талантты адамдар шығармашылық қызметке ерекшеқабілеттілік аңғартады. Әдебиет пен өнер саласында құндышығармаларды дүниеге әкеледі, ғылым мен техника саласындакүрделі теориялық және практикалық міндеттерді ойдағыдай шешуге қабілетті.
Дарындылық - адамның белгілі бір іске деген айрықша қабілеттілігі, өмірдің қандайда бір саласында өзін ерекше қырынан көрсетуі. Қоғамдық өмірде, ғылымда, әдебиетте, өнердежәне т.б. жаңалықты аша білетін дарынды адамдар. Қазақ халқының ғүлама ойшылдары Абай, Шоқан, Ыбырай, Мұқтар, Қаныш – сирек кездесетің дарынды тұлғалар. Дарынды тұлғалардың қатарына А.С.Пушкинді, М.В.Ломоносовты жатқызуға болады.
Данышпандық (гений) таланттың, дарындылықтың және адамның ақыл ойы мен іс-әрекетінің ең жоғары дәрежесіне көтерілуі.
Тіл ғылым мен психология пәнінің сабақтасқан буыны - психолингвистика ғылымының зерттейтін мәселелері - тіл мен ойдын байланысқан және өзіндік ерекшеліктерін тіл білімі, психология, логика, социология, тарих т.б. ғылымдар тұрғысынан қарастыру, тіл мен сөйлеу әрекетінің жеке психикалық процесстері мен өзектестігі сияқты жайттар. «Тіл» ұғымының да ауқымы ол көбінесе қоғамдық ғылымдарда жиі қолданылады. Тіл жеке адамның еншісі ғана емес, ол бүкіл адамзатқа ортақ қоғамдық қүбылыс. Тіл арқылы әр қоғамның ғасырлар бойына жинақталған рухани мұрасы ұрпақтан ұрпаққа жеткізіліп отырылады.
Адамның саналы құрылған күрделі саналы әрекетінің қалыптасуына себепші болған шарт - бұл тілдің туындауы еді. Тіл деп қоршаған дүние заттарын, олардың әрекетін, сапасын және объектілер арасындағы қатынастарды бейнелейтін рәміздер (символ, код) жүйесін айтамыз. Сөз сөйлеуге қосыла тілдесудің негізгі құралына айналды, соның арқасында адам ақпарат топтайды, білдіреді, адамдар әулетінің тәжірибесін үйреніп, игереді. Тілдің шығу негізін адамның қоғамдық еңбек қатынастарынан іздеген жөн.
Тіл алғашқыда адамдардың еңбек процесінде қарым-қатынас жасау қажеттігіне байланысты қалыптасты. Біріккен тұрмыстықіс-әрекетке қатысты екінші біреуге көңіл-күй ғана емес, еңбек байланысты заттар жөнінде де ақпарат білдіру қажеттігі туды. Ақпараттардың осы алғашқы белгілері: интонация, ишаралар және қарапайым дыбыстар болды. Тек мыңдаған жылдардың өтуімен дыбысты тіл жалпы әрекеттен бөлініп, дербестігіне жетті. Тіл - заттарды, олардың қозғалысын, сапасын және қатынастарын білдіретін таңбалар жүйесі, ақпарат жеткізуші құрал ретінде адамның саналы әрекетінің бұдан былай өркендеуінде үлкен маңызға ие болды. Осыдан тіл де еңбекпенқатар сана қалыптасуының негізгі себептерінің біріне айналды.
Тілдің адам өміріне енуі іс-әрекетке өте мәнді болған үш өзгеріс енгізді:
- қоршаған орта заттары мен оқиғаларын жеке сөздер мен сөйлемдерге келтіріп, тіл сол заттарды бөліп алып, оларға назар салып, есте қалдыруға мүмкіндік берді;
- тілдегі сөздер белгілі заттарды атап қана қоймастан, олардың мәнді қасиеттерін абстракты арқылы танып, қабылданушы затты
тиісті категорияларға (мәндес топтарға) жатқызуға көмек берді;
- тіл адамзаттың қоғамдық тарихында жинақталған ақпаратты жеткізудің бірден-бір құралы.
Тілдің көмегімен сөйлеу қарым-қатынасында әрбір адам білімніңкөп бөлігін басқа адамдардан алады. Жинақталған тәжірибе және білімді меңгеруге оқыту үрдісі жатады, білімді беру және алу негізінен тілдің көмегімен іске асады.
Сөйлеу - бұл тілдің көмегімен адамдардың озара карым қатынас үрдісі. Сөйлеу негізгі екі қызметті атқарады – коммуникативтік және сигнификативтік, олардың арқасында сөйлеу қарым-қатынас құралы және ойдың, сананың өмір сүрутүрі болып табылады. Сөзде негізгі болып табылатын оның мәні,оның сематикалық мазмұны. Біздің зейінімізде негізіндесөйлеудің мағыналық мазмұны шоғырланған. Адам тілінің әрбір сөзі қандай да болмасын затты білдіреді, қандай да болмасын сөздерді айта отырып, біз әр уақытта да белгілі бір затты немесеқұбылысты білдіреміз. Адамның тілі жануарлар тілінен ерекшеленеді, ол тек қана дыбыстар арқылы аффективтікжағдайды білдіре алады, бірақ ешуақытта да дыбыстармен белгілі заттарды білдіре алмайды. Тілді құрайтын сөздің негізгі қызметінсигнификативтік деп атайды. Ол адамға ерікті түрде заттардыңбейнесін жасауға мүмкіншілік береді.
Сөз одан да басқа өте күрделі қызметке ие, ол заттарды талдауға мүмкіншілік береді.
Сөйлеудің келесі қызметі оның-коммуникативтік қызметі, ол мәнерлі бейнелеудің құралдарын қамтиды. Мәнерлі бейнелеу қызметін сөйлеуде өздігінен анықтай алмайды.
Сөздің екі негізгі коммуникативтік және сигнификативтік қызметінің арқасында ол қарым-қатынас құралы және ойдың, сананың өмір сүру түрі болып табылады, біріншісі екіншісі арқылы қалыптасады.
Сөйлеу іс-әрекетінің түрлері
Өзініңерекшеліктері мен қызметіне қарай сөйлеу екі түрге бөлінеді: ішкі және сыртқы. Ішкі сөйлеу тағы да ауызша және жазбаша болып бөлінеді, ал ауызша монологтік және диалогтікболып бөлінеді.
Іштей сөйлеу ауызша және жазбаша болып бөлінеді. Жазбаша сөйлеуде қарым-қатынастың шарты мәнімен байланысты. Жазбаша сөйлеу ауызша сөйлеуге қарағанда мазмұны жағынан ерекше жинақталған болады. Жазбаша сөйлеуде жазба белгілерді қолдану
арқылы іске асады. Қазіргі тілдердің көбінесе (идеографикалық жазу қолданатындарынан басқалары) сөйлеу дыбыстары әріптермен белгіленеді.
Жазбаша сөйлеу ауызша сөйлеуден кейін пайда болды және оның негізінде қалыптасады. Белгілі бір адамның тарапынан айтылатын, естілетін сөйлеуді ауызша сөйлеу деп атаймыз. Ауызша сөйлеу - кәдімгі дыбыстың ауызекі сөйлеу тілі, ол біз басқа адамдармен тікелей қарым-қатынаста пайдаланатын тіл. Ауызша сөйлеу қарым-қатынасы кеңістік пен уақыттың жағдайларымен шектеулі болып келеді.
Ауызша сөйлесу диалогтік және монологтік болып бөлінеді. Екі немесе одан да көп адамдардың арасында әңгіме, сөйлесу түрінде жүретін диалогтік сөйлеу үрдісінде адам сұрақ қояды және оған жауап береді, сын-пікір айтады, қолдау және қарсылық білдіреді. Күнделікті және жай әңгімеде диалогиялық сөйлеу алдын ала қойылған мақсатты сипатта және жоспары болмайды. (Ниііндай эңгіменің бағыт-бағдары жэне оның нэтижелері белгілі дарежеде қатысушылардың айтқандарымен анықталады. Егер әңгімге қатаң белгіленген міндетке бағындырылса, диалогтік сөйлеу мақсатты сипатта болады, айтылатын ойлар кең түрдеберіледі. Мысалы, белгілі бір мәселені анықтау үшін әдейіұйымдасқан әңгімеде диалогтік сөйлеу осылай өткізіледі.Диалогтік сөйлеуде адамға қойылатын ең басты міндеттердің бірі - өзінің әріптестерінің айтқандарын соңына дейін тыңдау, оның сауалдарын түсіну және оған жауап бере білу.
Монологтік сөйлеу қарым-қатынас тәжірбиесінде ерекшеорын алады және әр түрлі ауызша және жазбаша сөйлеген сөзде мен баянамаларда байқалады. Сөйлеудің монологиялы түрлеріне лекциялар, баяндамалар, жиналыстарда сөйлеге сөздер, хабарландырулар, бұйрықтар мен көптеген басқа да ауызша және жазбаша хабарлар жатады. Монологтік сөйлеудің жетістігі аудиториямен қажетті байланысжасау ептілігіне байланысты. Жазбаша сөйлеу ауызша сөйлеу сияқты қарым-қатынасты сондай қызметін атқарады. Бірақ ой алмасу ауызша және жазбаша сөйлеуде әртүрлі тәсілдермен және құралдармен іскеасады. Жазбаша сөйлеу графикалық түрде, жазба белгілердің (әріптердің) көмегімен бейнеленеді.
Іштей сөйлеу деп дауыс шығармай, әр уақытта да ойлау үрдісінде қолданылатын сөйлеуді айтамыз. Іштей сөйлеу адамға ана тілінің негізінде дауысын шығарып қатты сейлемеген кезде, іштей ойлауға мүмкіншілік береді. Адам қай тілде сойлесе, сол
тілде ойлайды. Адам ауызша және жазбаша сейлеместен бұрын іштей дауысын шығармай сөйлей алады, демек бұл - іштей сөйлеу.
Жалпы интеллектуалды қабілет
Интеллект үғымына — жиналған тәжірибе, білім, тәжірибеде қолдана білу қабілеттілігі жатады.
Интеллект барлық психикалық процестерін , яғни ойлау назар, жады т.б тұтастырып қарайды. Интеллект туралы айту үшін алдымен қабілеттілікті білу қажет.
Психикалық қызметтің бірлігін айта отырып, қазіргі психология психиканы «психикалық үрдістердің» жәй қосындысы деп қарамай, оларды жағдайға байланысты жекелейді. Бұл жағдайдың көбінесе интеллектке қатынасы бар. Интеллект жеке психикалық үрдіс емес. Интеллекет туралы айта отырып, психикалық үрдістердің бірлігіне ерекше коңіл аудару керек. Интеллекттің алдыңғы себептері ретінде ес пен назарды айтуға болады. Сондықтан, ес интеллекттің ең басты емес, бірақ маңызды шарты. Осы жағдайды сөйлеген кезде «менің есім нашар» - деп айтылады. Ешкім де «менің ақылым нашар» - деп айтпайды.
Бала кездегі назардың сапасы, тұрақтылығы, шоғырлану қабілеттігі интеллект дамуына әсер етеді.
Білім көлемі интеллекттің ең маңызды құраушысы болып табылады.
Білім неғүрлым жоғары болса, интеллект деңгейі соғүрлым жоғары болады. Бар білімді жағдайға қарай қисынды түрде пайдаланудың маңызы зор. Бірақ, адамның байымдау мен қорытынды шығару қабілеті ойлау - деп аталады.
Сондықтан, интеллекттің алдыңғы себептері ес пен назар болса, ал оның ойлаумен тікелей байланысы бар. Белгілі бір жағдайға байланысты білімді пайдалану арқылы өткір анализ және синтез арқылы байымдау мен қорытынды шығару жоғарғы түрдегі интеллекттің қасиеті деп санауға болады.
Қабілеттілік - адамның қасиеті. Ол білімді тез және жеңіл меңгеруіне, дағды мен ептілікті үйренуіне көмектеседі. Қабілеттілік интеллектке қарағанда кеңірек психикалық құбылыс. Қабілеттілік барлық уақытта, белгілі бір уақытта болады. Мысалы, білімге, музыкаға, техникаға және оны тәжірибеде қолдануға т.б. Интеллект басқа да қабілеттіліктер сияқты тұрақты көрсеткіш емес, қабілеттіліктің негізінде биологиялық, гендік түбір жатады. Оны жетілдіру өмір бойы, әсіресе балалық және жастық шақта жүреді. Ол өмір сүру жағдайына, тәрбиеге, уйретуге, оқытуға байланысты дамиды.
Қабілеттілік деп адамның белгілі бір жұмысты нәтижелі
орындауға икемділігін айтады. Қабілет білімді тез және жеңіл меңгеруіне көмек береді. Қабілеттіліктің негізінде биологиялық існдік түбір жатады. Қабілеттілікті жетілдіру өмір бойы әсіресе балалық және жастық шақта жылдам жүреді. Интеллект дамуы сыртқы ортаға, тәрбиеге, өмір сүру жағдайына байланысты болады.
Егер адамның қабілеттілігі жақсы дамыған болса, біріншіден оны басқалармен салыстырғанда қолға алған істі тез және табысты меңгеріп, сол әрекетке лайық дағдыны игереды. Екіншіден, белгілі бір деңгейде жетістіктерге жетеді.
Адамның даралық ерекшеліктеріне оның ерекше қабілеттеріжатады. Арнайы жүргізілген зерттеулер бойынша көпшілік адамның қабілеті ата тегіне, яғни тұқым деген қөзқарастықолдайды. Бұл көзқарас бойынша әр адамның қабілеті оған туаберілетін өзіндік табиғи қасиет.
Бірақ қабілеттілік адамда тек туа пайда болды деп айта алмаймыз. Ол өмір тәжірибесі, тәлім - тәрбие нәтижесінде дамиды.
Адам қабілетінің даралық ерекшеліктеріне - талант, дарындылық, данышпандық сияқты қасиеттер жатады.
Талант - бұл адамның белгілі бір істі өз бетімен жәнеойдағыдай орындауға қабілеттіктердің қиысып келуі. Кейде балаларда математикалық және техникалық таланттары өте ерте аңғарылды.
Талантты адамдар шығармашылық қызметке ерекшеқабілеттілік аңғартады. Әдебиет пен өнер саласында құндышығармаларды дүниеге әкеледі, ғылым мен техника саласындакүрделі теориялық және практикалық міндеттерді ойдағыдай шешуге қабілетті.
Дарындылық - адамның белгілі бір іске деген айрықша қабілеттілігі, өмірдің қандайда бір саласында өзін ерекше қырынан көрсетуі. Қоғамдық өмірде, ғылымда, әдебиетте, өнердежәне т.б. жаңалықты аша білетін дарынды адамдар. Қазақ халқының ғүлама ойшылдары Абай, Шоқан, Ыбырай, Мұқтар, Қаныш – сирек кездесетің дарынды тұлғалар. Дарынды тұлғалардың қатарына А.С.Пушкинді, М.В.Ломоносовты жатқызуға болады.
Данышпандық (гений) таланттың, дарындылықтың және адамның ақыл ойы мен іс-әрекетінің ең жоғары дәрежесіне көтерілуі.